محتوای سامانه برای افراد زیر 15 سال مناسب نمی باشد
اسرائیل نخواست یا خواست و نتوانست؟
بیش از یک ماه جنگ روانی گسترده درباره جزئیات حمله رژیم اسرائیل به ایران با عملیات بامداد شنبه به پایان رسید، حمله‌ای که حتی یک فریم تصویر قابل استناد از آن در دسترس نیست اما چند واقعیت موجود را به طور واضح به تصویر کشیده است.
نور نیوز نوشت: ایستادن دانیل هاگاری سخنگوی ارتش رژیم اسرائیل در برابر دوربین‌ها و سخن‌گفتن از حمله‌ای علیه ایران با نام «روزهای پشیمانی»، دستکم برای ساکنان اراضی اشغالی چشم‌انداز یک هجوم تمام‌عیار علیه جمهوری اسلامی را رقم زده بود اما شواهد در عالم واقعیت حکایت از آن دارد که حمله انجام شده، بسیار محدود و کم‌اثر بوده است. اما در مقام پاسخ به این سؤال که چرا چنین انتظاری در میان افکار عمومی در جهان و منطقه به وجود آمده و البته بی‌جواب ماند و کوه ادعاهای رژیم صهیونیستی موش زایید، تحلیل‌ها و خبرهای ضدونقیضی در فضای رسانه‌ای و سیاسی مطرح است. در میانه این تحلیل‌ها اما یک گزاره غیرقابل‌انکار بوده و آن قدرت جمهوری اسلامی ایران در مواجه با دشمن اصلی خود در منطقه است.جنگ روانی بی‌سابقه علیه ایرانهجوم هوایی رژیم صهیونیستی به ایران یک ماه پس از عملیات وعده صادق 2 و موشک‌باران بخش‌های مختلف سرزمین‌های اشغالی از سوی ایران در پاسخ به جنایات رژیم صهیونیستی صورت گرفت اما آنچه در این یک ماه در تیتر و قاب رسانه‌های غربی منتشر شد، از جنگی متفاوت حکایت داشت. در طول این مدت، عملیات روانی گسترده‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران در رسانه‌های غربی و اسرائیلی آغاز و اجرا شد. رسانه‌های عبری و همراهان فارسی‌زبان این رژیم در برخی شبکه‌های ماهواره‌ای با تولید انبوه خبرها درباره نحوه حمله نظامی رژیم صهیونیستی به ایران، درصدد القای ناامنی در کشور و ایجاد ترس و یاس در جامعه ایران بودند.
پروپاگاندای رسانه‌ای زمان دقیقی از این رویداد اعلام نمی‌کرد اما آن را بسیار بزرگ، نابودکننده و ویرانگر می‌دانست. بر اساس آنچه در یک ماه گذشته اعلام شده بود، تأسیسات هسته‌ای، مراکز نظامی، مقرهای تولید تسلیحات، کارخانه‌ها، پالایشگاه‌ها و بسیاری از زیرساخت‌ها واز اهداف رژیم صهیونیستی معرفی شد که قرار بود نابود شود. عملیات روانی رسانه‌های نزدیک به رژیم صهیونیستی با افشای برخی اطلاعات بدیهی از نحوه آرایش نظامی ارتش این رژیم مرحله جدیدی را نیز به نمایش گذاشت و تلاش شد از این اسناد به‌اصطلاح افشا شده برای بزرگ جلوه‌دادن و قدرت نهفته در حمله آتی رژیم صهیونیستی استفاده شود.
رسانه‌های غربی حتی آن دسته که خود را حرفه‌ای معرفی می‌کنند در این اقدام هماهنگ تلاش کردند تا با اعلام زمان و جزئیات تقریبی حمله رژیم اسرائیل، جامعه ایران را تحت تأثیر روانی قرار داده و فشار را بر حاکمیت افزایش دهند؛ اعلام مکان‌های احتمالی حمله هم باهدف ایجاد رعب و وحشت در ساکنان آن بخش‌ها و ایجاد هرج‌ومرج مرتباً پیگیری می‌شد. حربه‌های به‌کاررفته اما تا پیش از حمله با سد آگاهی و صبوری مردم ایران روبرو شد و هیچ یک از تله‌های روانی این دسته از رسانه‌های نزدیک به اسرائیل و آمریکا کارگر نیفتاد. ازاین‌رو باید سناریوی تازه و البته پسا حمله‌ای را انتظار کشید که آغاز آن با انتشار برخی تصاویر و فیلم‌های فیک و قدیمی رقم خورد. در طول ۱۲ ساعت پس از شروع این حمله، تصاویر حمله اسرائیل به بیروت به‌عنوان تصویری از هجوم اسرائیل به ایران، تصاویری قدیمی از انفجار در پالایشگاه تهران، ادعای به صدا درآمدن آژیر قرمز در ایران (درحالی‌که ویدئو مربوط به اسرائیل بود)، اعلام تعداد جنگنده‌ها و نقاط مورد هدف و عدم تناسب حمله با این آمار و حتی مانور خبری برخی کانال‌های عبری بر شوخی یکی از کانال‌های خبری با یکی از بازیگران سینمای ایران، مجموعه‌ای از اقدامات رسانه‌های عبری و غربی در ساعات پس از هجوم اسرائیل بود. رسانه‌های فارسی‌زبان حامی این رژیم هم واکنش تأمل‌برانگیزی نسبت به این حمله داشتند، اکثر آن‌ها از محدود بودن حمله، توان دفاعی و پدافندی ایران و حتی تعداد کم شهدای این حمله ناراحت و عصبانی بودند.نخواست یا خواست و نتوانست؟
مقابله سریع و موفق پدافند ایران با هجوم هوایی رژیم اسرائیل و آسیب‌های بسیار محدود این حمله پرسش بسیار مهمی را در رسانه‌های داخلی و خارجی درباره این حمله مطرح کرده است که می‌توان آن را به این صورت ساده‌سازی کرد: «آیا اسرائیل تمایلی برای حمله گسترده به ایران نداشته و یا توانی برای اجرای این تمایل در اختیار نداشته است؟» در بررسی بخش نخست این سؤال و مراجعه به رفتار اسرائیل در قبال دشمنان خود، می‌توان قاطعانه اعلام کرد که تل‌آویو از هر فرصتی برای حمله و آسیب گسترده به جمهوری اسلامی ایران، در هر شرایط و موقعیتی دریغ نکرده و نخواهد کرد. ازاین‌رو آسیب‌های محدود حمله بامداد شنبه، نه به دلیل عدم تمایل این رژیم که به دلیل ناتوانی آن‌ها در تقابل با ایران بوده است. بااین‌وجود و بر فرض بسیار ناممکنِ عدم تمایل برای گسترش جنگ با ایران از سوی اسرائیل، این مهم را هم باید در دسته دلایل ناتوانی رژیم صهیونیستی قرار داد. عدم تمایل به جنگ نه از سر خیرخواهی برای منطقه و ایران که به دلیل ترس و ضعفی است که اسرائیل پس از یک سال جنگ فرسایشی در غزه و لبنان و شکست در دستیابی به اهداف خود به آن مبتلا شده است.جریان عادی زندگی در ایران
رسانه‌های عبری از همان ساعات نخست حمله به آسمان ایران آن را با تمام قوا در رسانه‌های خود پوشش دادند، تعداد جنگنده‌ها را صدها اعلام کردند که در فضای هوایی سوخت‌گیری کرده‌اند، از موشک‌هایی سخن گفتند که ابداع نوین اسرائیل بوده و توان تخریب بسیار گسترده‌ای دارد. آنچه اما در میدان عمل مشاهده شد این بود که بسیاری از مردم ایران چه در پایتخت و چه در شهرهای دیگر، اساساً از این حمله مطلع نشدند و صبح شنبه و پس از برخاستن از خواب از طریق خبرهای منتشر شده از وقوع آن آگاه شدند. روال عادی زندگی مردم در اولین روز کاری هفته، نگاه‌های بسیاری را در جهان به سمت ایران باز گرداند و این پرسش را به وجود آورد که منظور اسرائیل از روزهای پشیمانی چیست؟ و این میزان پروپاگاندای رسانه‌ای علیه ایران زمانی که حتی یک فریم از زمین‌خوردن موشک یا آتش‌گرفتن مکانی وجود ندارد، برای چیست. از میزان خسارات، جزئیات و حتی اهداف عملیاتی که قرار بود برای ایران پشیمان‌کننده باشد، هیچ اطلاعی در رسانه‌های غربی و عبری منتشر نشده است و این در حالی است که هزاران تصویر از عملیات وعده صادق 2 در رسانه‌های خبری داخلی و خارجی اسرائیل منتشر و شدت انفجارها برای مدت زمانی طولانی بسیاری از ساکنان سرزمین‌های اشغالی را به پناهگاه روانه کرده بود.نتیجه یک ماه دیپلماسی
محکومیت شدید حمله رژیم صهیونیستی به ایران از سوی همه کشورهای منطقه و بسیاری از کشورهای جهان و درخواست برای پایان‌دادن به جنایات بنیامین نتانیاهو، یکی از ثمرات سفرهای دیپلماتیک سید عباس عراقچی در یک ماه گذشته بوده است. عربستان سعودی، قطر، کویت، ترکیه، امارات متحده عربی، عراق، بحرین، پاکستان این حملات را در حالی محکوم کردند که اردن در بیانیه خود به‌صراحت تأکید کرده است که حریم هوایی خود را در اختیار اسرائیل قرار نداده است. کشورهای منطقه و به‌ویژه همسایگان ایران، در طول یک ماه گذشته به‌صورت مداوم و مؤکد موضع تهران را در قبال بحران‌آفرینی غرب شنیده و آن را مورد تأیید قرار داده و با ایران در این زمینه همکاری کرده‌اند.تله صلح عبری -غربی
ایالات متحده آمریکا، اروپا و برخی کشورهای منطقه ماه‌هاست که به بهانه آتش‌بس، منطقهٔ امن زمانی و نظامی برای جنایات رژیم صهیونیستی ایجاد کرده‌اند تا فرصت بیشتری برای کشتار در اختیار تل‌آویو قرار گیرد. باگذشت بیش از یک سال از بمباران نوار غزه و کشته و مجروح شدن هزاران انسان بی‌دفاع، آوارگی میلیون‌ها خانواده، هنوز پیش‌شرط‌های بنیامین نتانیاهو برای آتش‌بس محقق نشده است و چشم‌اندازی هم برای تحقق آن دیده نمی‌شود. با وجود نشانه‌های غیرقابل‌انکار از تمایل تل‌آویو برای تداوم جنایت در غزه و لبنان، غرب و برخی کشورهای منطقه، فصل تازه‌ای از سریال آتش‌بس را با سناریو تازه کلید زده‌اند.کوبیدن بر طبل صلح و مذاکره آتش‌بس درحالی‌که اسرائیل به ایران حمله کرده، حکایت از آن دارد که از دیدگاه آمریکا، این صلح تنها باید از سوی ایران مورد پذیرش قرار گیرد. ترتیبات آن به این صورت قابل ساده‌سازی است که رژیم صهیونیستی حمله‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران انجام داد اما پس از آن هرگونه پاسخ ایران به این حمله، تهدیدگر صلح مورد اشاره، تحلیل شده و تهران را در شرایط خاص قرار خواهد داد. به دیگر سخن، صلح و آتش‌بس موردنظر آمریکا و اسرائیل به این معناست که ما به ایران حمله کردیم اما پاسخ مشروع و قانونی ایران است که جنگ‌طلبی تفسیر شده و به افکار عمومی جهان و منطقه این گونه القا خواهد شد که تهران مذاکرات صلح و آتش‌بس را برهم زده و موجب تداوم جنگ در منطقه شده است!ایران و وعده‌های صادق
تمام توصیفات منتشر شده از نحوه عملیات نظامی رژیم صهیونیستی علیه ایران و محدود و بی‌نتیجه بودن آن، گرچه نشان از ضعف مفرط این رژیم در تقابل با ایران دارد اما حمله باید از دریچه نگاه جمهوری اسلامی مورد ارزیابی قرار گیرد. الف) واقعیت آن است که برای تهران شلیک موشک یا شلیک یک گلوله به‌سوی مرزهای آبی و خاکی و هوایی خود؛ تفاوت چندانی در سیاست‌گذاری پاسخ ندارد. ایران به‌خطرافتادن امنیت ملی خود را چه با موشک و بمباران و چه با گلوله‌ای ساده تحمل نخواهد کرد.ب) هر آجر افتاده و هر پدافند آسیب‌دیده در عملیات بامداد شنبه، از سوی ایران خسارت تلقی شده و برای تهران تفاوتی در محدود بودن یا نبودن خسارات وجود نداشته و باقدرت پاسخ این خسارات داده خواهد شد.
پ) پاسخگویی به هر تجاوزی از سوی ایران قطعی، قاطع، مناسب و متناسب خواهد بود و زمان و مکان آن را نه هیاهوی رسانه‌ای و تأیید و تشویق و نه تهدید و تطمیع که صرفاً تصمیم‌گیران ارشد نظام تعیین خواهند کرد. وعده صادق ایران مقابله با هر نوع تهدید امنیت ملی خود است و مرحله تازه‌ای از عمل به این وعده در دستور کار مقامات تهران قرار گرفته است.