محتوای سامانه برای افراد زیر 15 سال مناسب نمی باشد
شهیدی که عهدش، با برادر را در جبهه‌ها جاودانه کرد
محمدحسین ذوالفقاری، نوجوانی که گویی از ازل برای عشق و ایثار آفریده شده بود. در خانواده‌ای که لحظه‌ها را با عطر معنویت آمیخته بود، پرورش یافت. حکایت این شهید کوچک، گویی قصه‌ای است از جنس وصال و جاودانگی در راهی که جز عاشقان نمی‌شناسند.
شهید محمدحسین ذوالفقاری از کم‌سن‌ترین شهدای کشور در بخش شورک واقع در شهرستان میبد در دهم فروردین‌ماه سال ۱۳۴۸ و در خانواده‌ای متولد شد که شبنم مهر امام حسین (ع) عطر لحظه‌های راز و نیازش بود و از چشمه‌سار معنویت والدین خداباور خویش سیراب می‌شد. هنوز ۵ بهار از عمرش نگذشته بود که در محضر ادیب عشق در مسیر نوازش پاک آیه‌های هدایت قرار گرفت.
زارعی معلم «محمدحسین ذوالفقاری» از دوران کودکی او می‌گوید: در مهرماه ۱۳۵۵ هم‌زمان با بازگشایی مدارس، محمدحسین در سن شش‌سالگی با نشاطی کودکانه پا به محیط با صفای مدرسه نهاد. در پرونده شخصیتی محمدحسین در دبستان سلمان این عبارت به چشم می‌خورد که؛ «دانش‌آموز محمدحسین ذوالفقاری دارای دقت، فهم، حافظه، کوشش، سرعت عمل و اتکابه‌نفس خوب و در تلاش انفرادی فعال و در فعالیت‌های گروهی مدیر است».
اسرار عارفانه
پدر شهید ذوالفقار با اشاره پافشاری و اصرار محمدحسین برای اعزام به جبهه گفت: با آغاز جنگ تحمیلی، محمدحسین ۱۲ساله بود و اشتیاق زیادی برای رفتن به جبهه داشت و علیرضا برادر بزرگ‌ترش که قبل از او به‌سوی عرصه‌های عشق و حماسه شتافته بود، پیوند عاشقانه آشنایی محمدحسین را با اسرار عارفانه جبهه را فراهم ساخته بود. پس از دیدن دوره آموزش نظامی پیش من آمد و خواست که به جبهه برود که من گفتم درس واجب‌تر است و تو خیلی کوچکی هنوز ۱۲ سال بیشتر نداری چه‌کار می‌توانی انجام دهی که او ناراحت شد و گفت می‌گویید من نروم، حتی نمی‌توانم برای رزمندگان آب ببرم که این چنین حرفی به من می‌زنید که من وقتی این حرف محمدحسین را شنیدم اجاره رفتن دادم و وی عازم جبهه شد، او اصلاً فرزند این دنیا نبود و دل به این دنیا نبسته بود و با اینکه نوجوان بود، ولی روح بزرگی داشت.
سنگر را خالی نمی‌گذارم
شهادت برادر بزرگ‌تر محمدحسین در تاریخ ۱۸/ ۹/ ۱۳۶۰ در منطقه لاله‌زار بستان اتفاق افتاد و پس از شهادت برادر بزرگ‌تر تصمیم گرفته شد تا محمدحسین را روانه میبد کنند، اما او با این سن کم گفت: من سنگر برادرم را خالی نمی‌گذارم و اسلحه برادرش را برداشت و به جنگ ادامه داد. محمدحسین به پدرش قول داده بود که برای چهلم برادرش به میبد برگردد، اما محمدحسین پس از سه ماه حضور در جبهه و هم‌زمان با چهلم برادرش در تاریخ ۲۸ دی‌ماه ۱۳۶۰ در منطقه شقایق خیز شوش به شهادت رسید و به‌عنوان کوچک‌ترین شهید دفاع مقدس لقب گرفت