آمریکا چگونه رویای آسیایی ترکیه را به منطقه نفوذ خود تبدیل کرد؟

به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مطالعات ترکیه و قفقاز مطلبی با عنوان کریدور ترامپ: چگونه آمریکا رویای آسیایی ترکیه را به منطقه نفوذ خود تبدیل کرد منتشر کرد: کریدور ترامپ برای صلح و رفاه بین‌المللی» (TRIPP) پس از توافق صلح میان ارمنستان و آذربایجان با میانجی‌گری واشنگتن، به‌جای نام قبلی «دالان زنگزور» جایگزین گردید. این دالان که ترکیه مدت‌ها آرزو داشت شریان زمینی مستقیم آن به آذربایجان و جهان تُرک در آسیا باشد، اکنون برای ۹۹ سال تحت مدیریت آمریکا قرار گرفته است. این موضوع ترکیبی از رضایت محتاطانه و نگرانی عمیق را در آنکارا برانگیخته است. این تحول ژئوپلیتیکی در نتیجه فرسایش نفوذ روسیه در قفقاز پس از جنگ اوکراین رخ داد. آذربایجان، متحد ترکیه، احساس کرد که برای محافظت در برابر مسکو به حامی دیگری نیاز دارد و به همین دلیل به سمت واشنگتن متمایل شد. در مقابل، ارمنستان که در جنگ قره‌باغ از سوی روسیه ناامید شده بود، نزدیکی به غرب و آمریکا را تنها جایگزین ممکن دید. این شرایط به ترامپ اجازه داد تا خود را به عنوان میانجی صلح و تاریخ‌ساز در منطقه معرفی کند. درحالی‌که ترکیه رسماً از صلح و بازگشایی این دالان استقبال کرده، محافل سیاسی در آنکارا مملو از نارضایتی است. پروژه‌ای که به عنوان دروازه استراتژیک ترکیه برای انرژی و تجارت به سوی آسیا نگریسته می‌شد، اکنون به یک اهرم در دست ایالات متحده تبدیل شده است. این وضعیت سوالاتی را در مورد آینده روابط با واشنگتن و اینکه در صورت تیرگی روابط چه اتفاقی خواهد افتاد، ایجاد می‌کند، زیرا کنترل آمریکا بر این دالان، نفوذی به آن می‌بخشد که به سختی می‌توان آن را پس گرفت. این توافق یک شکست سنگین برای روسیه و ایران، که با این پروژه مخالف بودند، و چالشی برای چین و پروژه‌های «جاده ابریشم» آن به شمار می‌رود. واشنگتن با این اقدام پای خود را در دروازه آسیا محکم کرده است. این امر به آن امکان می‌دهد به منابع انرژی قزاقستان دور از دسترس روسیه دسترسی پیدا کند و همزمان سه رقیب اصلی خود را به چالش بکشد: روسیه در شمال، چین در شرق و ایران در جنوب. بدین ترتیب، منطقه قفقاز وارد مرحله جدیدی از ترسیم مجدد نقشه‌های ژئوپلیتیکی شده است. سوال دیگر تنها به آینده این دالان محدود نمی‌شود، بلکه این پرسش را نیز در بر می‌گیرد که ایالات متحده تا چه حد تمایل به پایان دادن به درگیری‌های منطقه‌ای مانند جنگ اوکراین دارد، تا زمانی که از ضعف رقبای خود برای گسترش نفوذ جهانی‌اش سود می‌برد. *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.