اعتراض با قابلمه خالی | شیوه خاص مردم جهان برای محکومیت قحطی فلسطین

این روزها مردم آزاده جهان برای حمایت از مردم فلسطین به خیابان‌های شهرهایشان می‌روند و با کوبیدن بر قابلمه‌های خالی، تلاش می‌کنند تا صدای اعتراض به قحطی اهالی غزه باشند.

این روزها مردم آزاده جهان برای حمایت از مردم فلسطین به خیابان‌های شهرهایشان می‌روند و با کوبیدن بر قابلمه‌های خالی، تلاش می‌کنند تا صدای اعتراض به قحطی اهالی غزه باشند. -لیلا شریف: ممنوعیت ورود غذا به غزه و قحطی مهندسی شده مردم این سرزمین به دست رژیم صهیونیستی، روایت تلخ این روزهای مردم جهان است. شاید اگر چند سال پیش، فردی از این شکل وحشی‌گری حرف می‌زد و پیش بینی می‌کرد که مردمان یک سرزمین تنها به دلیل گرسنگی جان خواهند داد، کمتر کسی این روایت را باور می‌کرد اما این روزها جهان نظاره گر یک نسل کشی است. دنیا شاهد است که دسترسی به غذا به عنوان ابزاری برای شکنجه و کشتار فلسطینی‌های ساکن غزه تبدیل شده است و تصاویر کودکان قحطی زده که شاید لقمه‌ کوچکی می‌توانست، زندگی را در رنگ‌هایش جاری کند، به سندی از جنایت رژیم صهیونیستی تبدیل شده است. هر چند دولتمردان غربی، طبق منافع خود هنوز حامی این رژیم جعلی به شمار می‌آیند اما مردم آزاده سراسر جهان ساکت نماندند و به شیوه خود اعتراضشان را فریاد زدند. تظاهرات حمایت از فلسطین با ضربه به قابلمه‌های خالی به یک تصویر ثابت در کشورهای مختلف تبدیل شد تا گرسنگی اهالی غزه برای لحظه‌ای فراموش نشود. باید قبول کرد در جهانی که حتی کودکان در نوار غزه از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم‌اند، سفره‌ها و قابلمه‌های خالی نشان بی‌پناهی این مردم است. آنچه قابلمه‌ها در دست معترضان غربی فریاد زدند، فقط اعتراض به اشغال و محاصره نبود، بلکه این واقعیت را عیان کرد که صحنه نبرد مردم غزه،‌ تنها محدود به موشک‌باران و حمله نیروهای نظامی رژیم صهیونیستی نیست و تحمیل گرسنگی به مردم غزه نیز، تبدیل به ابزاری برای پیشبرد اهداف نظامی رژیم صهیونیستی شده است. در شرایطی که دولت‌ها و سازمان‌های جهانی یا مسیر سکوت را پیش گرفته‌اند یا به گفتن حرف‌های بی‌فایده بسنده کرده‌اند، کوبیدن بر قابلمه‌های خالی و پیچیدن صدای ممتد آن در جمع تظاهرات کنندگان را می‌توان تلاشی برای بیدار شدن وجدان‌ مردم جهان دانست؛ حرکتی جمعی که نیاز به ترجمه ندارد و هر آزاده‌ای در هر کشوری می‌داند که این صدا راوی چه رنجی است. همین اعتراض‌ها موجب شد تا رژیم صهیونیستی دست به یک تغییر کوچک بزند و تنها برای چند ساعت در روز اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه محدود را به مناطق قحطی زده، بدهد اما این کمک‌ها چاره ساز مردم قحطی زده نیستند و هنوز مردمان غزه با قابلمه خالی که گوشه‌ای خانه را تسخیر کرده است،‌ برای مرگ لحظه شماری می‌کنند.