بازی روانی آتش‌بس صهیونیست‌ها؛ فاجعه‌ای بدتر از قحطی
اخبار ضد و نقیض درباره آتش بس و بعد شکست مذاکرات، مردم غزه را در وضعیتی از ناامنی دائمی، بی‌اعتمادی و اضطراب فرو میبرد.
اخبار ضد و نقیض درباره آتش بس و بعد شکست مذاکرات، مردم غزه را در وضعیتی از ناامنی دائمی، بی‌اعتمادی و اضطراب فرو میبرد. گروه دیپلماتیک – : علاوه بر بحران شدید گرسنگی، چرخه تکراری مذاکرات آتش‌بس و شکست آن، فلسطینیان ساکن نوار غزه را در شرایط دشواری قرار می دهد. هر بار با انتشار خبر پیشرفت در گفت‌وگوها و احتمال ورود کمک‌های انسانی، نشانه‌هایی از آرامش و بازگشت به زندگی در جامعه ظاهر می‌شود، اما ناکامی مذاکرات دوباره شرایط را به نقطه صفر بازمی‌گرداند. شوق مخیمر تحلیلگر فلسطینی ساکن غزه نوشته: این روند مردم غزه را در وضعیتی از ناامنی دائمی، بی‌اعتمادی و اضطراب فرو برده است؛ وضعیتی که به اندازه کمبود غذا و قحطی، بر روح و روان ساکنان این منطقه فشار وارد می‌کند. در یادداشت مخیمر آمده است: امیدی که ناامید می شود دو ماه پیش خبرهای مکرر از پیشرفت مذاکرات و آتش‌بس قریب‌الوقوع دل مردم غزه را روشن کرد. در میانه قحطی، شایعه ورود کاروان‌های کمک، نَفَسی از امید آورد. مغازه‌ها باز شدند، قیمت‌ها اندکی کاهش یافت و نان دوباره در دسترس به‌نظر می‌رسید. اما به فاصله یک شب، همه چیز فرو ریخت: تیترهای تازه از شکست مذاکرات و منتفی شدن آتش‌بس مغازه‌ها تعطیل شدند، آرد کم پیدا شد و قیمت‌ها دوباره سر به فلک کشید. امیدی که بر دل مردم نشست، ناگهان محو شد و تنها گرسنگی، ترس و سکوت باقی ماند. اخبار دروغین درباره آتش‌بس‌های احتمالی این چرخه بارها تکرار شد: خبر آتش‌بس ایجاد امید کوتاه، بعدش شکست مذاکرات و فروپاشی روانی مردم. هفته گذشته نیز پس از پذیرش طرح آتش‌بس از سوی حماس، دولت اسرائیل با شروط غیرممکن عملاً مذاکرات را نابود کرد. این روند تصادفی نیست؛ بلکه شکلی از مجازات و شکنجه جمعی است. امیدی که به مردم داده می‌شود، بلافاصله از آنها دریغ می‌گردد تا روحشان خرد شود. این سیاست آگاهانه برای از بین بردن توان مقاومت روانی و سلب حق ابتدایی «امید به فردا» طراحی شده است. گرسنگی، جنایت و سکوت جهانی خیابان‌های غزه مملو از زنان و مردانی است که از خستگی فرو می‌ریزند و کودکانی که دیگر توان بازی ندارند. مادران از برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی دست کشیده‌اند؛ کودکان یاد گرفته‌اند خبرهای خوش معمولاً دروغین است. برنامه جهانی غذا تاپید کرده است: ۱۰۰ درصد مردم غزه در سطوح حاد ناامنی غذایی قرار دارند. همه کودکان زیر پنج سال دچار سوءتغذیه حاد شده‌اند. قحطی به‌طور رسمی اعلام شده است. رژیم صهیونیستی اما ادعا می‌کند کمک‌ها به دست مقاومت نمی‌رسد آنهم در حالی که حتی مقامات آمریکایی و اسرائیلی شواهدی در این باره ارائه نکرده‌اند. در این میان عفو بین‌الملل اذعان کرده محاصره غزه مجازات جمعی و جنایت جنگی است؛ کنوانسیون‌های ژنو نیز این رفتار را صریحاً ممنوع کرده‌اند پس جهان چگونه می‌تواند شاهد بمباران، گرسنگی و تحقیر دو میلیون انسان باشد و همچنان سکوت کند؟ سکوت جهانی به اندازه گرسنگی، روح مردم را خرد می‌کند و این پیام را می‌دهد که زندگی آنها بی‌ارزش است. منبع:
« بازگشت به لیست اخبار