بستن کامل تنگه هرمز تنها گزینه ایران است؟ | یک هشدار مهم به جهان

ارزیابی چشم‌انداز تحولات پس از اقدام خصمانه طرف اروپایی در فعال کردن «اسنپ بک» همچنان در کانون توجه رسانه‌های بین‌المللی قرار دارد و برخی تحلیلگران معتقدند رد پیشنهاد چین و روسیه در شورای امنیت سازمان ملل درباره تحریم‌های ایران، نقطه‌ عطفی در امنیت خلیج‌فارس و تحولات قدرت جهانی به‌حساب می‌آید.

در این گزارش با اشاره به اینکه «بازگشت تحریم‌ها احتمال واکنش‌های نامتقارن را ازسوی ایران بیشتر کرده»، افزوده‌است: «تنگه هرمز، که تقریباً یک‌پنجم عرضه نفت جهانی از آن عبور می‌کند، همچنان قدرتمندترین اهرم ایران برای مواجهه با فشارهای تحریمی است، اما تهران نیازی به بستن کامل آن ندارد». در این گزارش تصریح شده‌است که «ایران می‌تواند با تشدید بازرسی‌ها، پیچیده کردن مسیرها یا ایجاد بی‌ثباتی با همکاری دوستان منطقه‌ای‌اش، حق بیمه و به تبع آن، هزینه‌های حمل‌ونقل را افزایش دهد و بازارهای انرژی را مختل کند. این امر بخشی از بار تحریم‌ها را به بیرون از ایران منتقل و به غرب یادآوری می‌کند که تحریم خطرات جهانی به همراه دارد». چرا حفظ تعامل با ایران مهم است؟ «ساوت چاینا مورنینگ پست» در ادامه با تاکید بر اینکه تقریباً ۸۰درصد از صادرات نفت خلیج فارس به مقصد آسیا است»، عنوان کرده‌است: «این، به آن معناست که هرگونه اقدام ایران برای افزایش ریسک در تنگه‌هرمز، ابتدا به چین، ژاپن، کره‌جنوبی و سایر اقتصادهای منطقه ضربه خواهد زد. شوک‌های قیمتی در حوزه انرژی و تأخیر در حمل‌ونقل، زنجیره‌های تأمین صنعتی را مختل و بهبود اقتصادی پس از کرونا را در سراسر آسیا پیچیده می‌کند. بنابراین «ثبات ایران» و «تعامل چین» برای شرق‌آسیا بسیار ضروری‌تر از اروپا یا آمریکا است. این گزارش ادامه داده‌است: «در داخل ایران، بازگشت تحریم‌ها، خطر تورمی به‌دنبال دارد و منابع دولتی را تحت فشار قرار می‌دهد. بنابراین، صدور بی‌ثباتی از طریق خلیج‌فارس می‌تواند به ابزاری واکنشی برای تهران تبدیل شود، اما چنین استراتژی به خودی خود ناقص است، چراکه ایران بدون حفظ خطوط تجارت خارجی خود، در تنگنا قرار می‌گیرد و اینجاست که چین به‌عنوان یک شریک حیاتی ظاهر می‌شود». در ادامه این گزارش آمده‌است: «این ارقام نشان می‌دهد چین حتی در بحبوحه تحریم‌ها نیز می‌تواند فعالیت اقتصادی خود را در ایران تثبیت کند. ازسوی دیگر برای چین، که حدود ۴۰درصد از واردات انرژی‌اش به خلیج‌فارس وابسته است، رها کردن ایران در میان تحریم‌ها، یک سوء تدبیر استراتژیک محسوب می‌شود». «ساوت چاینا مورنینگ پست» دلیل چنین هشداری را این‌چنین توضیح می‌دهد که «چنانچه ایران تسلیم فشار تحریم‌ها شود، عربستان احتمالاً سلطه منطقه‌ای خود را تثبیت خواهد کرد و همسویی ریاض با واشنگتن، می‌تواند کنترل آمریکا را بر جریان‌های انرژی خلیج‌فارس افزایش دهد». یک هشدار مهم در این گزارش همچنین تاکید شده‌است که «اگر چین سرمایه‌گذاری خود را در ایران افزایش دهد، یک شریک کلیدی را تثبیت خواهد کرد و به کشورهای «جنوب جهان» نشان می‌دهد جایگزین‌هایی برای سیستم‌های «غرب‌محور» وجود دارد؛ موضوعی که هم‌راستا با چشم‌انداز راهبردی «بریکس» به‌منظور «تجارت بدون دلار» است. این ارزیابی تحلیلی حاوی یک هشدار مهم نیز هست؛ اینکه «تردید پکن در تعمیق همکاری‌های راهبردی با ایران، می‌تواند منجر به افزایش نفوذ آمریکا در خلیج‌فارس شود؛ موضوعی که آسیب‌پذیری‌های بلندمدت به‌دنبال دارد».