جنگنده J-۱۰ ؛ نماد اقتدار هوایی پکن و گزینهای استراتژیک برای ایران
جنگنده J-۱۰، یک هواپیمای تکموتوره سبکوزن است که از دهه ۱۹۹۰ وارد خدمت نیروی هوایی ارتش چین شده و نسخههای پیشرفته آن مانند J-۱۰C با فناوریهای مدرن بهروزرسانی شدهاند.
جنگنده J-۱۰، یک هواپیمای تکموتوره سبکوزن است که از دهه ۱۹۹۰ وارد خدمت نیروی هوایی ارتش چین شده و نسخههای پیشرفته آن مانند J-۱۰C با فناوریهای مدرن بهروزرسانی شدهاند. به گزارش مشرق، در حالی که تنشهای ژئوپلیتیکی در غرب آسیا رو به افزایش است، جنگنده چندمنظوره Chengdu J-۱۰ چین به عنوان یکی از دستاوردهای برجسته صنعت نظامی پکن، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است. این جنگنده که با نام «اژدهای نیرومند» (Vigorous Dragon) شناخته میشود، نه تنها نمادی از پیشرفتهای فنی چین در حوزه هوانوردی است، بلکه با عملکرد موفق در درگیریهای واقعی، جایگاه خود را در بازار جهانی تسلیحات تثبیت کرده است. در این گزارش خبری-تحلیلی، به بررسی ویژگیها، قابلیتها، موفقیتهای جنگی، حواشی صادرات و تلاشهای ایران برای دستیابی به این جنگنده میپردازیم. این تحلیل بر اساس گزارشهای معتبر بینالمللی و منابع نظامی تهیه شده و نشاندهنده پتانسیل J-۱۰ برای تقویت نیروی هوایی کشورهای در حال توسعه است. ویژگیها و قابلیتهای فنی جنگنده J-۱۰، که توسط شرکت Chengdu Aircraft Industry توسعه یافته، یک هواپیمای تکموتوره سبکوزن است که از دهه ۱۹۹۰ وارد خدمت نیروی هوایی ارتش چین شده و نسخههای پیشرفته آن مانند J-۱۰C با فناوریهای مدرن بهروزرسانی شدهاند. این جنگنده با طراحی دلتا-کانارد (بالهای دلتا شکل با کاناردهای جلویی) از مانورپذیری بالایی برخوردار است و میتواند تا ۹ جی مثبت و ۳ جی منفی را تحمل کند، که آن را به گزینهای ایدهآل برای نبردهای هوایی نزدیک تبدیل میکند. سرعت حداکثری آن به ۲.۲ ماخ (حدود ۲۷۰۰ کیلومتر در ساعت) در ارتفاع بالا میرسد و برد عملیاتی آن با سوختگیری خارجی تا ۳۰۰۰ کیلومتر است. از نظر تسلیحات، J-۱۰ ظرفیت حمل تا ۶۰۰۰ کیلوگرم سلاح را دارد، شامل موشکهای هوا به هوا مانند PL-۱۵ (با برد بیش از ۲۰۰ کیلومتر)، موشکهای هوا به زمین، بمبهای هدایتشونده و مخازن سوخت خارجی. رادار AESA (آرایه اسکن الکترونیکی فعال) در نسخه J-۱۰C امکان شناسایی اهداف در فاصله بیش از ۲۰۰ کیلومتر را فراهم میکند و سیستمهای الکترونیکی پیشرفته آن، مانند اختلالگرهای راداری و سیستمهای جنگ الکترونیک، آن را در برابر تهدیدات مدرن مقاوم میسازد. موتور روسی AL-۳۱F (و نسخه چینی WS-۱۰) قدرت پیشرانهای معادل ۱۲۵ کیلونیوتن فراهم میکند، که این جنگنده را با هواپیماهای غربی مانند F-۱۶ یا Mirage-۲۰۰۰ قابل رقابت میسازد. تحلیلگران نظامی معتقدند که J-۱۰ با تمرکز بر قابلیتهای چندمنظوره (هوا به هوا، هوا به زمین و شناسایی)، یک پلتفرم اقتصادی و کارآمد برای نیروی هوایی کشورهایی است که بودجه محدودی دارند. موفقیتها در درگیریهای واقعی: اثبات کارایی در میدان نبرد تحلیلگران بر این باورند که این عملکرد، ناشی از استراتژی «زنجیره کشتار» چین است، که ترکیبی از شناسایی زودرس، اختلال الکترونیکی و موشکهای دقیق را فراهم میکند. با این حال، برخی کارشناسان غربی این ادعاها را اغراقآمیز میدانند و تأکید میکنند که J-۱۰ هنوز در برابر جنگندههای نسل پنجم مانند F-۳۵ چالشهایی دارد. موفقیت پاکستان، J-۱۰ را از یک هواپیمای آزمایشی به یک پلتفرم «جنگدیده» تبدیل کرد و اعتماد جهانی به محصولات نظامی چین را افزایش داد. حواشی صادرات: رقابت ژئوپلیتیکی و ریسکهای فنی J-۱۰ گزینهای جایگزین در سایه تحریمها در پایان، J-۱۰ نه تنها یک دستاورد فنی برای چین است، بلکه نمادی از تغییر موازنه قدرت در عرصه جهانی. برای ایران، دستیابی به این جنگنده میتواند گامی بزرگ به سوی خودکفایی نظامی باشد، اما نیازمند دیپلماسی هوشمندانه در برابر فشارهای بینالمللی است.
« بازگشت به لیست اخبار