جیش‌ظلم؛ از گروهک محلی تا پروکسی ژنتیکی
مرتضی سیمیاری: ویژگی مشترک تمام گروه‌های تکفیری، تسویه‌حساب درون‌تشکیلاتی و تمرکز قدرت در دست یک رهبر واحد است؛ الگوی جیش‌العدل هم دقیقاً از همین الگو پیروی کرده است.
مرتضی سیمیاری: ویژگی مشترک تمام گروه‌های تکفیری، تسویه‌حساب درون‌تشکیلاتی و تمرکز قدرت در دست یک رهبر واحد است؛ الگوی جیش‌العدل هم دقیقاً از همین الگو پیروی کرده است. به گزارش مشرق، مرتضی سیمیاری، کارشناس و پژوهشگر مسائل منطقه‌ای، با اشاره به روند پیچیده‌ی تحولات گروهک جیش‌العدل، در گفت‌وگو با آنا گفت: «یکی از نمونه‌های خطرناک گروهک‌های مسلح که از سطح یک جریان محلی به بازیگر نیابتی ارتقا یافته، جیش‌العدل است که امروز بدون تردید باید آن را در ردیف پروکسی‌های اطلاعاتی و امنیتی آمریکا در شرق ایران دانست. او با تمرکز بر نقش «صلاح‌الدین فاروقی» در این دگردیسی ساختاری، توضیح داد: فاروقی یکی از کادرهای رده‌بالای عبدالمالک ریگی بود که پس از ضربه به شبکه‌ی ریگی، موفق به فرار به پاکستان شد و خود را مخفی کرد. او بعدها با بهره‌گیری از کمک سرویس‌های اطلاعاتی منطقه‌ای، از جمله برخی شبکه‌های پاکستانی، مجدداً به میدان بازگشت و با حذف فیزیکی رهبران دو گروه انصارالاسلام و جیش‌الاسلام، به رهبر بلامنازع ساختار جدید تبدیل شد. این پژوهشگر ادامه داد: ویژگی مشترک تمام گروه‌های تکفیری، تسویه‌حساب درون‌تشکیلاتی و تمرکز قدرت در دست یک رهبر واحد است؛ الگوی جیش‌العدل هم دقیقاً از همین الگو پیروی کرده است. از عملیات محلی تا تروریسم فرامرزی تغییر چهره: از اشرار تا ژنرال‌ها وی این تغییرات را رشد ژنتیکی یک گروهک تروریستی» توصیف کرد و افزود: امروز جیش‌العدل، نه از نظر روش عملیات، نه از نظر ادبیات سیاسی و نه از نظر ساختار داخلی، شباهتی با سال ۱۳۹۲ ندارد. این گروه، جهشی خطرناک داشته و به وضوح، به بخشی از پروژه‌های اطلاعاتی بیگانه در شرق کشور تبدیل شده است. پژوهشگر مسائل منطقه در پایان هشدار داد: «تحول جیش‌العدل از یک تهدید محلی به تهدید منطقه‌ای، باید در سیاست‌گذاری امنیتی جمهوری اسلامی ایران، مورد بازبینی دقیق قرار گیرد؛ چرا که اکنون با گروهکی مواجه هستیم که فراتر از هویت قومی یا محلی، مأموریت‌هایی برای برهم‌زدن امنیت ملی کشور در مقیاس کلان دارد.
« بازگشت به لیست اخبار