خدمت نتانیاهو به تصویر «ایران قوی»

به گزارش مشرق، کانال تلگرامی خیابان انقلاب در مطلبی نوشت: در پی حمله هفته گذشته رژیم صهیونیستی به خاک قطر، یکی از مواردی که مورد توجه کارشناسان و ناظران قرار گرفته، بحث جایگاه ایران در منطقه است. ۱ـ وقتی صهیونیست‌ها، ساعت ۳ و ۳۰ دقیقه بامداد ۱۳ ژوئن به ایران حمله و تعداد زیادی از فرماندهان را ترور کردند که هر یک به تنهایی نخبه نظامی مهمی محسوب می‌شدند، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر سفاک رژیم در گفت‌وگوی تلفنی به ترامپ گفت کار ایران تمام شد. ایران هرگز تصور نمی‌کرد حین برگزاری مذاکرات و در حالیکه قرار بود ۲ روز بعد دور ششم مذاکره غیرمستقیم با آمریکا برگزار شود، مورد تهاجمی غافلگیرانه و ناجوانمردانه قرار گیرد، اما «کام‌بک» ایران مهم‌تر از ضربات دریافتی بود. کمتر از ۲۰ ساعت پس از آغاز حمله رژیم تروریست صهیونیستی، پاسخ‌های ایران آغاز شد و با افزایش روزانه تعداد شلیک‌های موشکی و پهپادی؛ و بعد کاهش حملات و بالا رفتن دقت موشک‌ها و در آخرین روزهای جنگ، شلیک موشک خیبرشکن به ۲ شهر تل‌آویو و حیفا، رژیم دست‌های پلیدش را به نشانه درخواست آتش‌بس بالا برد و وقتی بی‌تفاوتی ایران را مشاهده کرد، عاجزانه از تمام کشورهای غرب آسیا و اتحادیه اروپایی درخواست کرد از ایران بخواهند آتش‌بس را بپذیرد. در هر جنگ، دولتی که در وضعیت ضعف قرار گیرد تقاضای آتش‌بس می‌کند که همین نشان‌دهنده قدرت جمهوری اسلامی در جنگ همزمان با آمریکا، ناتو و در آخر رژیم صهیونیستی بود. ۲ـ پس از تحمیل جنگ به ایران که با گذشت تنها ۱۲ روز، با درخواست تل‌آویو برای آتش‌بس، عملا به شکست آن منجر شد، رژیم متجاوز، به سوریه و سپس قطر حمله کرد. واکنش دمشق و دوحه؟ ابومحمدجولانی رئیس داعشی دولت شورشیان تکفیری سوریه که پیش از حملات صهیونیست‌ها دست دوستی به سوی نتانیاهو دراز کرده و حتی تنها ۳ روز قبل از حملات رژیم به نیروهایش در استان سویدا، در باکو با مذاکره‌کنندگان اسرائیلی برای پیوستن به پیمان منحوس «آبراهام» گفت‌وگو کرده بود، متعجب از رفتار غیر قابل پیش‌بینی نتانیاهو، بلافاصله تسلیم شد و استان سویدا تلویحا از سوریه تجزیه شد و در اختیار دروزی‌های تحت حمایت اسرائیل قرار گرفت؛ و واکنش دوحه؟ یک بیانیه محکومیت، یک اطلاعیه توقف میانجی‌گری بین حماس و تل‌آویو و در نهایت سفر شتاب‌زده «محمد بن عبدالرحمن آل‌ثانی» نخست‌وزیر قطر که هم‌زمان وزیر امور خارجه این کشور هم هست به آمریکا برای اینکه ترامپ نتانیاهو را راضی کند قطر حمله‌ای محدود ـ در واقع کاملا نمادین و بی‌اثر ـ به سرزمین اشغالی داشته باشد تا به اصطلاح اعاده حیثیت کند. اما واکنش ایران چه بود؟ نه مانند سوریه به سرعت عقب نشست، نه، چون قطر برای کسب اجازه از ایالات متحده به هر دری زد. ایران پس از آنکه از شوک اولیه حمله خارج شد، بلافاصله با جایگزینی «فرماندهان جدید» با «ژنرال‌های شهید»، حملات پشیمان‌کننده خود را آغاز کرد و عملا از روز پنجم نبرد بر وضعیت جنگ نیز کاملا مسلط شد و در نهایت اسرائیل را مجبور کرد تقاضای آتش‌بس کند. ۳ـ ایران با وجود تحریم‌های بی‌سابقه در تاریخ روابط بین‌الملل که اگر تنها یک هفته با این حجم عظیم علیه همین قطر و عربستان و امارات ثروتمند اعمال شود، قطعا نابود می‌شوند، ۴۷ سال دوام آورده. حالا از جنگی ۸ ساله که ۱۰۰۰ میلیارد دلار به ارزش پول سال ۱۳۶۷ ـ زمان پایان جنگ ـ به کشور خسارت وارد کرد و کارنابلدی و سوءمدیریت اغلب روسای دولت‌هایی که در این مدت برآمده‌اند، می‌گذریم. حال منصفانه وضعیت جمهوری اسلامی با این همه محدودیت و فشار و تحریم‌های ظالمانه را، با کشورهای غرب آسیا مقایسه کنید. ۴ـ دیپلماسی جمهوری اسلامی همواره برخورد قاطع با عوامل ایجاد بی‌ثباتی در منطقه و جلوگیری از تجزیه غرب آسیا به کشورهای پرتعداد کوچک بی‌اثر و حفظ یکپارچگی منطقه است و سیاست فوق، با آنکه ظاهرا فشار زیادی ـ به دلیل ظلم‌ناپذیری و تسلیم نشدن برابر زورگویان ـ بر کشورمان وارد کرده؛ اما همین هفته پیش با تهاجم ارتش صهیونیستی به خاک قطر درستی‌اش بر همه ساکنان منطقه مسجل شد. این ایران بود که اجازه نداد عراق تجزیه شود و کشور کردستان تشکیل شود. نخستین دولتی که استقلال کردستان عراق را به رسمیت شناخت را به یاد آورید: اسرائیل! این ایران بود که تا زمانی که در سوریه حضور داشت، اجازه تجزیه این کشور را نداد؛ این نیروهای مسلح بودند که در جنگ ۱۲ روزه بر آمریکا، ناتو و اسرائیل غلبه کرد. این سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که فتنه بی‌سابقه تاریخ با عنوان داعش را زمینگیر کرد و با اهدای خون‌های پاک مدافعان حرم، اجازه نداد به عتبات عالیات و حرم مطهر حضرت زینب و حضرت رقیه جسارت و حاکمیت ۲ کشور عراق و سوریه دچار فروپاشی شود. ۵ـ تجزیه کشورهای منطقه در راستای منافع آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی بر مبنای طرح «خاور میانه بزرگ» است. حالا یک ماه است نخست‌وزیر رژیم که سرمست از ریختن خون نزدیک به ۷۰ هزار فلسطینی است، از توهم «اسرائیل بزرگ» دم می‌زند. یعنی طرح خاور میانه بزرگ که قصد داشت کشورهای منطقه را به واحدهای کوچک‌تر قابل مدیریت برای غرب تبدیل کند، کنار نهاده شده و طرح قدیمی‌تر و مهلک‌تر اسرائیل بزرگ با اشغال بخش‌های بزرگی از سرزمین‌های اسلامی و الحاق آنها به اسرائیل مدنظر رژیم است. اگر چرخ اشغال در منطقه با طرح اسرائیل بزرگ رسما به حرکت درآید، قطعا فقط یک منطقه را هدف نمی‌گیرد بلکه کل منطقه را خواهد گرفت. فرضا اگر تل‌آویو کل سوریه را اشغال کند، چشم طمع به ترکیه هم خواهد دوخت؛ همان طور که در روزهای اخیر مقامات رژیم، بارها ترکیه اردوغان را که مهم‌ترین عامل وضعیت نامناسب و مشوش امروز منطقه است ـ با اشغال سوریه توسط تکفیری‌های مورد حمایتش ـ به حمله نظامی تهدید کرده‌اند. نتانیاهو سپس سراغ سایر کشورهایی خواهد رفت که در نقشه اسرائیل بزرگ قرار دارند. *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.