درخشش مرمر سبز ایران در سازمان ملل | کاخ کرملین و موزه لوور هم با سنگ ایرانی آراسته شدند

نشست مجمع عمومی سازمان ملل موجب شد تا ماهیت ایرانی سنگ‌های مرمر سبز این سازمان مورد توجه قرار بگیرد.

نشست مجمع عمومی سازمان ملل موجب شد تا ماهیت ایرانی سنگ‌های مرمر سبز این سازمان مورد توجه قرار بگیرد. - لیلا شریف: این روزها که سخنرانی روسای جمهور کشورهای مختلف در سازمان ملل -حتی برای چند لحظه -مهمان چشم جهانیان شده است، یک راز قدیمی دوباره مطرح شد؛ این سنگ‌های سبز،کار ایرانی‌هاست. هم نشینی سنگ‌های مرمر ایرانی در مهم‌ترین ساختمان این سازمان جهانی، نه تنها جلوه بصری این ساختمان را دو چندان کرده است، بلکه نشان می‌دهد که چه گوهرهایی از دل معادن ایران خارج و راهی مهم‌ترین نقاط جهان شده‌اند. ماجرا فاش شدن این هنر ایرانی در چنین عرصه جهانی با روایت یکی از مشهورترین صادرکنندگان سنگ ایران که برخی لقب «پدر سنگ ایران» را به او نسبت داده‌اند، گره خورده است. مرحوما بوالقاسم سرتیپی روایت‌هایی از سنگ‌هایی گفته است که روزگاری از مبدأ ایران به مقصدهای معروفی مانند سازمان ملل، کاخ ریاست جمهوری پوتین، موزه لوور ارسال شدند. مرمر سبز سازمان ملل «مدارک تمامش موجوده.» این جمله‌ای است که سرتیپی به جمله‌هایش در مورد سنگ‌هایی که در ساختمان‌های خاص کار کرده است، منگنه می‌کرد تا کسی یادش نرود، سنگ‌های ایرانی چطور در نقاطی همچون صحن عمومی سازمان ملل جای گرفتند. محبوبیت سنگ‌های مرمر به رنگ سبز سازمان ملل تا جایی پیش رفته است که برخی فعالان صنف امور معادن از این سنگ و رنگ به عنوان «سبز سازمان مللی» یاد می‌کنند،‌ سنگی که آن را در معادن استان‌های مختلف همچون اصفهان و خراسان جنوبی می‌توان یافت. از کاخ پوتین تا موزه لوور در کنار سازمان ملل، اسامی دیگر همچون کاخ پوتین و موزه لوور هم به گفته مرحوم سرتیپی معروف‌ترین صادرکننده سنگ کشور، میزبان سنگ‌های ایرانی در مسیر ساخت ساختمان‌هایشان بودند. او در توضیح لیست بلندبالای ساختمان‌هایی که با گوهرهای نهفته در معادن ایران،‌ تزئین شده‌اند، گفته بود:«عین کوهنورد که فتح قله برایش اهمیت داشت، برای من فتح اون شهر اهمیت داشت، من ۲۵۶ سفر خارج از کشور در راستای صادرات سنگ داشتم.» برای درک بهتر میراثی که مرحوم سرتیپی از خود به یادگار گذاشت، شاید بهتر باشد که نیم نگاهی به جایگاه این دو بنا یعنی ساختمان موزه لوور و کاخ کرملین داشته باشیم. در مسکو، کاخ کرملین با دیوارها و برج‌های استوار خود، نمادی از قدرت و تاریخ روسیه است؛ نماهایی که با سنگ‌های سفید و مرمر پوشانده شده و هر گوشه‌اش انعکاسی از شکوه معماری کلاسیک و تزئینات سلطنتی را به نمایش می‌گذارد. در پاریس هم موزه لوور با نمای عظیم شیشه و سنگ‌های مرمرین، هنر و تاریخ جهان را در دل خود جای داده است.لوور پاریس دارای ۴ طبقه است که بدنه آن از سنگ‌ تراش خورده ساخته شده است اما دقیق نمی‌توانیم بگوییم که کدام سنگ نامی از ایران را در خود جای داده است. مردی که نام ایران را روی سنگ حک کرد تکرار روایت ناب مرحوم ابوالقاسم سرتیپی از سنگ‌های ارسالی او در سازمان ملل؛ بهانه‌ای خوبی است تا بدانیم یک ایرانی چطور به این جایگاه رسید. سرتیپی در سال ۱۳۲۵ در خمینی شهر اصفهان متولد و در دهه ۵۰ وارد صنعت سنگ شد. او توانست به یکی از چهره‌های بی‌رقیب این صنعت تبدیل شود. سرتیپی اولین کسی بود که سنگ را در بسته‌بندی‌های استاندارد صادر کرد و محصولاتش را به بیش از ۲۳ کشور جهان، از جمله آمریکا، فرانسه و روسیه، ارسال نمود. او به عنوان «پدر سنگ ایران» شناخته می‌شد و در پروژه‌های مهمی مانند کاخ ریاست‌جمهوری روسیه، موزه لوور فرانسه و ساختمان سازمان ملل متحد مشارکت داشت. او در ۴ دی ۱۴۰۳ درگذشت.