دیدار اردوغان و ترامپ: مناسبات رسمی در سایه روابط شخصی

به گزارش مشرق، اندیشکده تهران در مطلبی در تلگرام نوشت: روابط ترکیه و آمریکا، مدت‌هاست از چارچوب مفاهیمی مانند «اتحاد» یا «شراکت استراتژیک» فاصله گرفته و تحت تاثیر انتظارات شخصی و وضعیت روانی اردوغان- ترامپ قرار گرفته است. ماندگاری ۲۳ ساله اردوغان در قدرت و تمایل ترامپ برای ایجاد یک برَند سیاسی، تاثیرگذاری روابط شخصی بر مناسبات آنکارا- واشنگتن را تشدید کرده است. دیدار ۲۵ سپتامبر میان اردوغان و ترامپ در کاخ سفید نتیجه دوستی شخصی میان دو رئیس جمهور با واسطه‌گری پسر ترامپ در استانبول بوده است. پیچیدگی روابط ‌انگیزه‌های شخصی اردوغان برای حفظ قدرت، در پی هر کنش دیپلماتیکی برای مصارف داخلی است. رقبای اردوغان وی را به انزوای بین‌‍‌المللی و فاصله گرفتن از شرکای سنتی(آمریکا) متهم می‌کنند. برای پاسخ به این انتقادات، محتوای تصویری از نشست اردوغان در کاخ سفید، می‌تواند بارها در قالب مستند و تبلیغ انتخاباتی بازپخش شود؛ تا بدین وسیله اردوغان را در صف اول دیپلماسی جهان نشان دهند. همچنین اردوغان در صورت موفقیت در دریافت جنگنده‌های اف-۳۵ در جبهه مخالفان داخلی شکاف ایجاد نموده و اقدامات قضایی علیه شهرداران مخالف را تشدید خواهد کرد. معادلات ساختاری بر خلاف انگیزه‌های شخصی که نقش پیشران در روابط ایفا کرده است، معادلات منطقه‌ای بیشتر به شکل بازدارنده عمل کرده‌اند. بعد از فروپاشی حکومت اسد، بسیاری از اطلاعات تائید نشده حکایت از حملات پی‌درپی اسرائیل به مواضع ترکیه در سوریه دارد. سایر محدودیت‌های ساختاری در غرب آسیا که به عنوان عامل بازدارنده در روابط ترکیه و آمریکا عمل می‌کند شامل حمایت آمریکا از کردها، مساله قبرس و وضعیت غزه است. آنکارا انتظار دارد که آمریکا هر گونه حمایت از YPG و PYD را در راستای پروژه موسوم به «ترکیه بدون ترور» متوقف کند. همچنین آنکار انتظار دارد که ترامپ تحریم‌های تسلحیاتی قبرس شمالی را نیز لغو نماید. در حالی که یونان به عنوان عضو ناتو به شدت مخالف چنین اقدامی است. همچنین، طرح اسرائیل برای اشغال کرانه باختری و نوار غزه همچنان از موضوعات مورد مناقشه مرتبط با ساختار منطقه است. در کنار تمام موانع ساختاری به احتمال زیاد انتظار اصلی اردوغان از ترامپ تعریف یک مکانیسم پیشگیری از اقدامات تهاجمی اسرائیل در سوریه بوده است. دستاوردهای احتمالی ترامپ و اردوغان به واسطه انگیره‌های قدرت‌طلبانه نه می‌توانند از رابطه با یکدیگر چشم‌پوشی کنند، و نه به لحاظ محدودیت‌های ساختاری می‌توانند شرکای راهبردی یکدیگر باشند. بنابراین دیدار اخیر اگرچه دستاوردهای اقتصادی داشته باشد؛ اما تبدیل توافقات اقتصادی به مناسبات راهبردی از رهگذر ارتباط شخصی دشوار است. *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.