دیدار در آلاسکا؛ زمینه و چالش‌های مذاکرات ترامپ و پوتین
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده تهران نوشت: دیدار میان روئسای‌جمهور ایالات متحده و روسیه، که در تاریخ ۱۵ اوت ۲۰۲۵ در پایگاه نظامی المندورف-ریچاردسون در انکوریج آلاسکا برگزار شد، از رویدادهای برجسته در عرصه بین‌المللی به شمار می‌رود. این دیدار، که در بستر تحولات ژئوپلیتیکی ناشی از بحران اوکراین شکل گرفت، پرسش‌هایی اساسی در خصوص توازن قدرت در مذاکرات، پیامدهای آن بر روابط دوجانبه میان ایالات متحده و روسیه و تأثیرات آن بر نظام بین‌المللی مطرح کرده است. این نوشتار، با نگاهی تحلیلی به عوامل مؤثر بر برتری مذاکراتی روسیه و چالش‌های پیش‌روی پایداری توافقات احتمالی می‌پردازد. دست بالای روسیه در مذاکرات مذاکرات آلاسکا در شرایطی برگزار شد که در دیدار رهبران روسیه و آمریکا، مسائل و موضوعات متنوعی همچون همکاری های دوجانبه، تحریم‌های اقتصادی و پیمان‌های تسلیحات هسته ای و متعارف مورد بحث قرار گرفتند. با این حال نقطه کانونی مذاکرات، پایان بخشیدن به جنگ اوکراین بود؛ امری که هم روس‌ها خواهان آن هستند و هم ترامپ دارای انگیزه‌های شخصی برای پیشبرد آن است. با این حال ارزیابی شرایط نشان می دهد که روس‌ها در آلاسکا به چند دلیل دارای دست برتر بوده‌اند: ۱. دستاوردهای نظامی در اوکراین ۲. تضعیف اتحاد ایالات متحده و اروپا ایجاد شکاف در اتحاد میان ایالات متحده و اروپا، یکی از دستاوردهای برجسته روسیه محسوب می شود. این اتحاد که در آغاز بحران اوکراین تقویت شده بود، به دلیل اختلافات در حوزه‌های انرژی، تجارت، و رویکرد به جنگ اوکراین تضعیف شده است. برگزاری مذاکرات بدون حضور نمایندگان اروپا، نشانه‌ای از موفقیت روسیه در بهره‌برداری از این شکاف است. ۳. حذف دولت اوکراین از فرآیند مذاکرات کنار گذاشتن دولت ولودیمیر زلنسکی ـ که روسیه آن را به داشتن گرایش‌های نئونازیستی متهم می‌کند ـ از فرآیند مذاکرات، به مسکو امکان داد تا خواسته‌های خود را با قدرت بیشتری مطرح کند. مذاکره مستقیم با ایالات متحده، بدون حضور اوکراین، به تقویت موضع روسیه منجر شد. ۴. تغییر رویکرد ایالات متحده حمایت بی‌قیدوشرط ایالات متحده از اوکراین و اقدامات تحریک‌آمیز این کشور در آغاز بحران، از عوامل طولانی شدن جنگ بوده است. در گذشته، واشنگتن هرگونه مذاکره با روسیه را مشروط به توقف درگیری‌ها می‌دانست. با این حال، پیشگامی ایالات متحده در مذاکرات مستقیم با روسیه، نشان‌دهنده عقب‌نشینی از سیاست‌های پیشین این کشور است. چالش‌های توافق احتمالی هرچند نمی‌توان ایالات متحده را بازنده قطعی این مذاکرات دانست، اما شواهد حاکی از برتری نسبی روسیه در این فرآیند است. پرسش کلیدی این است که چه عواملی ایالات متحده را به پذیرش این مذاکرات سوق داد؟ در این زمینه، انگیزه‌های شخصی دونالد ترامپ، از جمله تحقق وعده‌های انتخاباتی و کسب اعتبار بین‌المللی، نظیر جایزه صلح نوبل، قابل توجه است. با این حال، پایداری هرگونه توافق میان دو کشور با چالش‌های زیر مواجه است: ۱. واکنش‌های اوکراین و اروپا حذف اوکراین و اروپا از فرآیند مذاکرات ممکن است به واکنش‌های منفی این بازیگران منجر شود و بر روابط ایالات متحده با متحدانش تأثیرات نامطلوبی بر جای گذارد. همچنین آنها می توانند در روندهای پایان جنگ کارشنکنی کنند و به بازی تخریبی در فرایند صلح روی آورند که عملا این امر توافق میان روسیه و آمریکا را تضعیف می کند. ۲. مخالفت‌های داخلی در ایالات متحده علاوه بر حزب دموکرات و بخشی از حزب جمهوری خواه که با سیاست‌های ترامپ در راستای بهبود روابط با روسیه مخالف هستند، نهادهای نظامی و امنیتی ایالات متحده نیز از مخالفان این روند محسوب می شوند. در نتیجه فضای داخلی آمریکا چندان برای ترامپ و روند بهبود روابط ایالات متحده با روسیه مساعد نیست و این امر می‌تواند اجرای هر نوع توافق را با موانع جدی مواجه سازد. نتیجه‌گیری اگر چه مذاکرات روسیه و آمریکا در آلاسکا با نتیجه ملموسی همراه نبود، اما توافق طرفین برای ادامه گفتگوها گامی مثبت در راستای حل و فصل برخی از مسائل مهم بین المللی همچون جنگ اوکراین و اشاعه تسلیحات هسته‌ای است. با این حال موفقیت مذاکرات نه‌تنها به توازن قدرت در میز مذاکره، بلکه به توانایی طرفین در مدیریت پیامدهای داخلی و بین‌المللی توافقات بستگی دارد. *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
« بازگشت به لیست اخبار