رمزگشایی از منفعت‌طلبی‌های شخصی ترامپ در سیاست | وقتی که «اول ترامپ» به جای «اول آمریکا» است

با بررسی تلاش‌های ترامپ در پرونده‌های مختلف سیاسی روشن می‌شود که اقدامات او بیشتر تامین منافع اقتصادی و شخصی است تا مردم آمریکا و سیاست 《اول آمریکا》 روکشی برای 《اول ترامپ》 است.

با بررسی تلاش‌های ترامپ در پرونده‌های مختلف سیاسی روشن می‌شود که اقدامات او بیشتر تامین منافع اقتصادی و شخصی است تا مردم آمریکا و سیاست 《اول آمریکا》 روکشی برای 《اول ترامپ》 است. به گزارش ، آمریکا اول (America First) شعار کلیدی کمپین انتخاباتی‌ ترامپ در هر دو دوره ریاست‌جمهوری بود؛ آمریکایی‌ها که جنگ‌های پرهزینه مالی و انسانی آمریکا در افغانستان و عراق خسته شده بودند و دیگر حاضر نبودند کشورشان درگیر یک جنگ غیرمستقیم پرهزینه در اوکراین باشد، مجذوب این شعار شدند و به او رای دادند. اما بعد از گذشت تقریبا نزدیک به 9 ماه؛ به نظر می‌رسد آنچه که ترامپ درحال انجام است نشانی از تعهد او به مردم آمریکا واولویت‌بخشی به آنان نیست؛ بالعکس در مسیر تامین منافع شخصی و خانودگی است. حمله غیرقانونی به ایران؛ وعده خلع سلاح اجباری حماس، ارسال موشک‌های تاماهاک به اوکراین، گروگان‌گیری رای مردم آرژانتین و مشروط کردن کمک مالی؛ همگی درواقع بیانگر سیاست «ترامپ اول» هستند و نه «آمریکا اول». استفن کولینسن؛ هم در یک یادداشت تحلیل در سی‌ان‌ان به بررسی این موضوع پرداخته است. در اینجا هرکدام از پرونده‌های مهم سیاست‌خارجی ترامپ در تناقض با شعارهایش بررسی می‌شود. 1- اوکراین: یکی از جنجالی‌ترین وعده‌های انتخاباتی ترامپ، پایان به جنگ اوکراین تنها در طول یک روز بود. او به تازگی اعتراف کرد، پایان بخشیدن به جنگ اوکراین بر خلاف تصور اولیه‌ش ساده نیست. حالا ترامپ رویکرد خود را تغییر داده و تمایل خود را در ارسال موشک‌های تاماهاک به نیروهای اوکراینی پنهان نمی‌کند. موشک‌های تاماهاک آمریکایی امکان حمله به داخل عمق خاک روسیه را به اوکراینی‌ها می‌دهد. چنین رویکردی؛ شرایط را پیچیده و آمریکا را پیش از این در جنگ اوکراین درگیر کرده و حتی ممکن خطر درگیری مستقیم اتمی را هم افزایش می‌دهد. چنین وضعیتی برای طرفداران پایگاه MAGA شوک آور است. چرا که انتظار واقعی آنان یک سیاست انزواگرایانه به سبک دهه 30 و تمرکز صرف به امور کسب‌وکارها در داخل است. 2-ایران: ترامپ در کمپین‌های انتخاباتی خود مرتب اسلاف خود را در درگیر کردن آمریکا در جنگ‌های بی‌پایان و پرهزینه افغانستان و عراق نه تنها نقد می‌کرد بلکه حتی به باد تمسخر می‌گرفت و این سیاست آنان را احمقانه نشان می‌داد. اما خود او درست در زمانی که مذاکرات با ایران در حال پیشرفت و حتی در شرف یک توافق بود؛ به تاسیسات اتمی ایران حمله هوایی کرد و آنها را بمباران کرد. این اقدام بی‌محابای ترامپ؛ بازگشایی یک در جهنمی دیگر از یک جنگ بی‌پایان در خاورمیانه بود. این اقدام ترامپ کاملاً در تعارض با وعده‌های اساسی او در کمیپن‌های انتخاباتی‌ش بود. 3-توافق صلح با حماس: درحالی که ترامپ برخی رهبران منطقه را در شرم‌الشیخ گرد آورد تا نمایش یک مرد صلح‌ساز را از خود به دنیا عرضه کند، اما واقعیت این است که توافق صلح با حماس، بسیار متزلزل است. حماس همچنان در مقابل خواسته خلع سلاح مقاومت می‌کند و حکمرانی‌اش در نوار غزه در جریان است. اسرائیل هم مرتب آتش‌بس و فرآیند کمک‌رسانی را نقض می‌کند. اما موضوع جالب این است که ترامپ به تازگی درمقابل پرسشی درخصوص موضوع خلع سلاح؛ پاسخ داد که اگر حماس خود را خلع سلاح نکند،؛ خود او این کار را (احتمالا به زور) انجام خواهد داد. این پاسخ بدون روشن بودن هیچ سازوکار روشنی از ترتیبات منطقه‌ای یا بین‌المللی توافق صلح غزه (مبنی بر استفاده از نیروی نظامی)، ابهام مداخله مستقیم نظامی آمریکا اعم از تامین لجستیکی و تسلیحاتی بیشتر تا اعزام نیروی در جنگ غزه را افزایش می‌دهد. ترامپ در پاسخ پرسش بعدی خبرنگار که پرسید این کار را چطور انجام خواهد داد گفت که نیازی نمی‌بیند به او توضیح دهد. 4-پرونده آرژانتین و کمک به خاویر میلی: طرح کمک اقتصادی 20 میلیارد دلاری آمریکا به آرژانتین، اگرچه در وهله اول توسط ترامپ و وزیر خزانه‌داری‌ش، اسکات بنست، به منظور دسترسی به منابع نادر لیتیوم و مس، جلوگیری از سرایت بحران اقتصادی به نواحی دیگر آمریکای جنوبی و مقابله با نفوذ چین توجیه می‌شود. اما به قول کولیسن وقتی که ترامپ اهدای آن را منوط به رای آوردن دوباره متحد راست‌گرای خود، خاویر میلی، می‌کند بیشتر یک سوءاستفاده از مالیات رای‌دهندگان آمریکایی و رشوه دادن به رای دهندگان آرژانتیتی و مداخله آشکار در انتخابات‌های این کشور است. درحالی که دولت آمریکا الان به‌دلیل اختلافات بودجه‌ای تعطیل است و بسیاری از نیروهای فدرال از کار برای صرفه‌جویی در منابع مالی کشور اخراج شدند؛ او چنین بذل و بخشش‌های شخصی را نسبت به یک دوست سیاسی و نه به عنوان یک شریک منطقه‌ای عطا می‌کند. ترامپ در پاسخ یک خبرنگار از او برای توجیه ارتباط کمک مالی به آرژانتین و سیاست کلی «اول آمریکا» فقط پاسخ داد که: این یک لطف سیاسی به یک متحد بود. 5-حمله به قایق‌های ونزوئلایی: حملات وزارت جنگ آمریکا به قایق‌های ونزوئلایی، برای مقابه با کارتل‌های مواد مخدر، با یکی از اصول MAGA و شعارهای انتخاباتی ترامپ مبنی بر مقابله با قاچاق فنتانیل سازگار است اما این حملات درواقع در هاله‌ای از ابهام حقوقی از نظر اختیارات ریاست‌جمهوری قرار دارد. پنتاگون به‌جای روشنگری درصدد محدود کردن رسانه‌ها است. شرایط جدید پنتاگون برای تعامل با رسانه‌ها، مورد قبول هیچ رسانه‌ای حتی رسانه‌ای مثل فاکس‌نیوز هم قرار نگرفته است. کارزرار نظامی آمریکا عیله ونزوئلا بیشتر درواقع تلاشی در چارچوب یک بازی سیاسی برای تضعیف مادورو، رییس‌جمهور است. تضعیف ثبات در ونزوئلا مترادف موج جدیدی از مهاجران به‌سوی مرزهای جنوبی آمریکا خواهد بود و این درست برخلاف شعارهای اولیه ترامپ برای مقابله و محدود کردن ورود مهاجران غیرقانونی لاتین‌تبار است. 6-انتفاع اقتصادی و خانوادگی: ترامپ از زمان به قدرت رسیدن، مرتب ادعا کرده به بسیاری از جنگ‌ها پایان داده، اگرچه بیشتر ادعاهای او نادرست هستند و نقش میانجی‌گران دیگر کلیدی بوده؛ اما در همین مورد آخر مانند جنگ غزه، پیش از آنکه تلاش‌های او در جنگ‌های مختلف، رنگ و بوی انسانی داشته باشند؛ دغدغه انتفاع اقتصادی و خانوادگی در آنها برجسته هستند. ترامپ پیش از ریاست‌جمهوری یک مرد تاجر موفق بوده و معروف است که نگاه او به سیاست‌خارجی هم بیشتر بیزنس‌محور است. او بر هر مناقشه‌ای که دست می‌گذارد نیم‌نگاه خود را به منابع معدنی منطقه مورد منقاشه برای کسب انتفاع شخصی، اقتصادی و خانوادگی پنهان نگه نمی‌دارد. باز بودن میکروفن و پخش صدای گفت‌وگوی نخست‌وزیر اندونزی با او و درخواست برای ملاقات با اریک، پسرش، تمام این شائبات را تقویت می‌کند که او از جایگاه خود سوءاستفاده می‌کند و رهبری آمریکا در نهایت مبتنی بر تامین منافع شخصی و در اصل پیاده‌سازی سیاست «اول ترامپ» است و نه «اول آمریکا».