سرانه مصرف دارو در ایران نصف عراق و یک‌ دهم اروپا / پیش‌بینی کمبود دارو و تجهیزات در سال جاری

مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو پیش‌بینی می‌کند امسال از ۳.۵ میلیارد دلاری که به صنعت دارو و تجهیزات قول دادند، تا پایان سال ۳ میلیارد دلار تأمین شود. سال قبل هم این عدد ۳.۱۰۰ میلیارد دلار بود. روند که باعث کمبود دارو و تجهیزات خواهد شد.

مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو پیش‌بینی می‌کند امسال از ۳.۵ میلیارد دلاری که به صنعت دارو و تجهیزات قول دادند، تا پایان سال ۳ میلیارد دلار تأمین شود. سال قبل هم این عدد ۳.۱۰۰ میلیارد دلار بود. روند که باعث کمبود دارو و تجهیزات خواهد شد. به گفته این مسئول دارو تحریم نیست اما معاملات دارو تحریم است. به همین دلیل تصور می‌کنم که وضعیت بدتر خواهد شد. او به سرانه مصرف دارو در ایران در مقایسه با سایر کشورها اشاره کرد و گفت: درباره کشورهایی که داروهای خاص را پوشش می‌دهند کشور ما با سرانه دو، سه هزار دلار درآمد سالانه جایی ندارد. سرانه مصرف دارو در ایران ۵۰ دلار اما در عراق دو برابر است. در اتحادیه اروپا این رقم بالای ۵۰۰ دلار، چین و روسیه ۲۰۰ دلار و در آمریکا ۲۰۰۰ دلار است. برخی در داخل کشور معتقدند که سرانه مصرف دارو در کشور بالاست در حالی که میانگین جهانی ۱۸۰ دلار و ما از همین عدد هم پایین‌تر هستیم و آن را به‌سختی تأمین می‌کنیم. او به مشکلات تخصیص ارز هم اشاره کرد و گفت: پیش‌بینی می‌کنیم که امسال از ۳.۵ میلیارد دلاری که به صنعت دارو و تجهیزات قول دادند، تا پایان سال ۳ میلیارد دلار تأمین شود. سال قبل هم این عدد ۳.۱۰۰ میلیارد دلار بود و با کمبود دارو و تجهیزات مواجه خواهیم شد. اگر این مسیر ادامه پیدا کند، احتمالاً وضعیت داروی کشور در جایی قرار خواهد گرفت که در زمستان دنبال آنتی‌بیوتیک برویم. عبداللهی‌اصل درباره تامین ذخایر استراتژیک هم بیان کرد: ذخیره استراتژیک دارو برای مواقع مبادا صورت می‌گیرد. اکنون در شرایط بحرانی و جنگ، فشار وارد می‌کنیم که شرکت‌های تولیدی و وارداتی دارو تأمین کنند تا ذخیره راهبردی دارو داشته باشیم اما ارز آن را هم به موقع تخصیص نمی‌دهیم. مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو درباره کمبود داروی توروزماید هم توضیح داد: برخی از کمبودهای دارویی به دلیل فرآورده‌های خارج از فهرست است و توروزماید هم همین شرایط را دارد. این دارو تولید داخل است و با هدف صادرات ساخته می‌شود. اما بیماران در داخل کشور هم آن را می‌خواهند باید تصمیم‌گیری‌هایی درباره ورودش به فهرست گرفته شود. برخی از جمله فرهنگستان علوم پزشکی معتقدند که بازار دارویی کشور نباید بزرگ شود. به همین دلیل می‌گویند یک برند هست و برند دیگر نباشد. این مخالفت باعث می‌شود که ما دارو را برای صادرات مجاز اعلام کنیم اما بیماران داخلی هم به دنبال آن هستند.