فارین پالیسی: دیپلماسی ترامپ پرهیاهو و توخالی است

نشریه تخصصی سیاست خارجی در آمریکا تأکید کرد سیاست خارجی واشنگتن، تبدیل به دیپلماسی کابویی و توافق‌های توخالی شده و بنابراین، طرح‌های صلح ترامپ هم دوام نمی‌آورد.

نشریه تخصصی سیاست خارجی در آمریکا تأکید کرد سیاست خارجی واشنگتن، تبدیل به دیپلماسی کابویی و توافق‌های توخالی شده و بنابراین، طرح‌های صلح ترامپ هم دوام نمی‌آورد. در غزه، طرح صلحِ ۲۰‌بندی نه‌تنها به خشونت میان اسرائیل و حماس پایان نداده‌، بلکه نتیجه‌ای معکوس داشته است. از زمان برقراری آتش‌بس، ۴۰۰ فلسطینی کشته شده‌اند؛ و نیروهای حافظ صلحی که قرار بود بر مراحل آتش‌بس نظارت کنند، هنوز تشکیل نشده‌اند. طرح یادشده گامی صرفاً پوششی برای تلاشی بی‌وقفه جهت ایجاد «اسرائیل بزرگ‌تر» است. به همان نسبت، ادعای ترامپ درباره پایان دادن به جنگ مرزی میان کامبوج و تایلند نیز زیر فشار رویدادهای بعدی رنگ باخته و دو کشور، درگیری‌ها را از سر گرفته‌اند. همین الگوی تراژیک در کنگو نیز در حال تکرار است. در سودان نیز تلاش‌ها برای پایان دادن به جنگ داخلیِ خونبار، به هیچ نتیجه ملموسی نرسیده و درگیری همچنان قربانی می‌گیرد. در جبهه‌ای دیگر، نخست‌وزیر هند، صراحتاً ادعاهای ترامپ درباره متوقف کردن درگیری مرزی میان هند و پاکستان را رد کرد و بی‌پایه دانست. اوکراین هم از این قاعده مستثنا نیست. ترامپ در جریان انتخابات با افتخار ادعا می‌کرد که جنگ اوکراین را «در ۲۴ ساعت» پایان خواهد داد. همان زمان هم این ادعا مضحک بود. این تلاش‌های بی‌اثر، همزمان با اقداماتی همراه بوده که آتش جنگ را در نقاط دیگر شعله‌ورتر کرده‌اند. ترامپ، دستور بمباران یا حملات موشکی در افغانستان، نیجریه، سومالی، لیبی، عراق، سوریه و یمن را صادر کرد و به کشتارهای غیر قانونی در حوزه کارائیب دست زد. مسئله این‌جاست که ترامپ، مسیر دیگری را ترجیح می‌دهد: تکیه بر دیپلمات‌های آماتور مثل استیو ویتکاف یا جرد کوشنر به‌جای دیپلمات‌های حرفه‌ایِ برخوردار از تخصص لازم. این‌جا همان نقطه‌ای است که خصومت ترامپ با «دولت پنهان» به ضربه‌ای تبدیل می‌شود که او عملاً به خودش می‌زند. مشکل مهم‌تر این است که ترامپ و برخی از فرستادگان او در نقش میانجی، بیطرف و متوازن عمل نکرده‌اند. پیامد چنین وضعیتی روشن است: برخی از طرف‌های درگیر به آن‌ها اعتماد ندارند و خودِ میانجی‌ها نیز به‌جای ساختن یک مصالحه قابل‌ دوام، احتمالاً به سمت راه‌حل‌های یک‌طرفه فشار می‌آورند؛ راه‌حل‌هایی که یا اصلاً به نتیجه نمی‌رسند یا خیلی زود بعد از امضا فرو می‌ریزند.