هنر؛ ناجی ماست | پای درددل تعدادی از هنرمندان شرکتکننده در جشنواره همام
فرهنگستان هنر تهران این روزها پر از شور، شوق و هیجان هنرمندانی است که زندگی را به شکل دیگری جان میبخشند و مایه امید و ذوق همه بازدیدکنندههای چهارمین فستیوال بینالمللی همام هستند؛ هنرمندانی که با جان و دل میبینند، با چشمها میشنوند، با انگشتان پا تابلوهای هنری خلق میکنند و...
فرهنگستان هنر تهران این روزها پر از شور، شوق و هیجان هنرمندانی است که زندگی را به شکل دیگری جان میبخشند و مایه امید و ذوق همه بازدیدکنندههای چهارمین فستیوال بینالمللی همام هستند؛ هنرمندانی که با جان و دل میبینند، با چشمها میشنوند، با انگشتان پا تابلوهای هنری خلق میکنند و... همشهری آنلاین_فاطمه عسگرینیا: با دستهای به ظاهر ناتوان چنان آثار بینظیری خلق میکنند که خواه ناخواه زیر لب، لب به ستایش میگشایی؛ ۴۳۰ هنرمند دارای معلولیتی که از ۳۱ استان کشور و ۱۴ کشور جهان دور هم جمع شدهاند تا فریاد بزنند همه محدودیتهای جسمی را نادیده گرفتهاند تا دنیای زیباتری بسازند. ایران هنرمندان عجیبی دارد در میان شرکت کنندههای ایرانی، هنرمندان ۱۴ کشور دنیا هم در این فستیوال حضور دارند که هر کدام آثار هنری خود را که اکثرا در رشته نقاشی و طراحی است به نمایش گذاشتهاند. با هرکدامشان که حرف میزنیم در کنار مهماننوازی خوب ایرانیها و زیباییهای ایران از آثار خارقالعاده هنرمندان معلول ایران میگویند. آندره بابینسکی یکی از این هنرمندان شرکتکننده از کشور بلاروس است. او هم پارالمپیکی و صاحب عنوان است و هم هنرمند و نقاش. از وقتی در ایران حاضر شده و تنوع صنایعدستی هنرمندان معلول ایرانی را دیده، میگوید: انجام برخی از این رشتههای هنری آن هم توسط معلولانی که ناتواناییهای جسمی بهخصوص در دستهایشان دارند، عجیب و خارقالعاده است. این هنرمندان اگر در کشور ما بودند، جایگاه بسیار ارزشمند و والایی داشتند و قطعا هنرشان مورد استقبال مردم زیادی قرار میگرفت. او حرفهایش را با تعریف و تمجید از ایران به پایان میبرد و میگوید: برخلاف همه آنچه میگویند، ایران آرام است و امن. خوان مادیاتوره مولنیدو از اسپانیا از آن هنرمندانی بود که جمعیت زیادی کنار آثارش ایستاده بودند و میخواستند این آثار را از نگاه او ببینند. هنرمند نابینایی که برای درک آثارش باید چشمها را ببندی و تمام زوایای آن را لمس کنی. آثار او که باعث حیرت همه بازدیدکنندگان شده؛ میگوید: دلم میخواست آثار هنرمندان ایران را ببینم اما همین حضورم را هم به فال نیک میگیرم و از محبت و مهربانی مردم ایران بسیار سرخوش هستم. جشنوارهها تنها امید فروش محصولاتمان معلولان را جدی بگیرید فاطمه ساعدی یکی از چهرههای شناختهشده در این جشنواره است؛ کسی که آثار هنریاش قبل از این در نمایشگاههای بینالمللی زیادی حضور داشته است و حتی منتخب رقابتهای آسیایی هم هست. هنر او همان سوزندوزی مشهور بلوچی است؛ خطهای که از آن امده است، اما او با تلفیق نقوش هندسی بلوچی با مجموعهای از هنرهای اسلامی و ایرانی در سوزندوزیهای بلوچی انقلابی در این رشته هنری به پا کرده است: «هرکدام از این بچهها از دورترین نقاط کشور خود را بهسختی به این جشنواره رساندهاند تا بتوانند فقط خود را معرفی و به همه اثبات کنند که محدودیتها مانع حضور پررنگ آنها در جامعه نیست. کافیاست کمی معلولان جدی گرفته شوند.» صنایعدستی غریب، معلولان غریبتر محراب هاشم لو از جانبازان جنگ است؛ کسی که با یک اثر فاخر منتخب یونسکو در این فستیوال شرکت کرده و به قول خودش بیش از ۱۰ هنر اعم از گره چینی، منبت، خراطی، قلمزنی و... را روی این پنجره چوبی بهکار برده: «هنر ایرانی، هویت ایرانی و تاریخ و فرهنگ ایرانی را به دوش میکشد. متأسفانه آثار هنری به قیمت و ارزش واقعی در کشور فروخته نمیشود. صنایعدستی در ایران غریب است و معلولان هنرمند غریبتر؛ این در حالی است که پشت هر اثر هنری ارائه شده در این فستیوال یا فستیوالهای مشابه کلی ذوق و هنر و خون دل خوابیده است. باید از آثار و هنر این هنرمندان بهعنوان هدایای سازمانی استفاده شود تا ضمن معرفی این هنرمندان به همه زمینه یک رفاه اقتصادی نسبی هم برای آنها فراهم شود.» در بازاریابی کمکمان کنند پدیدههای همام زینب علیبیگی یکی از پدیدههای همام است. او همراه دوستانش از شهر گلیم یعنی سیرجان آمدهاند، اما آثار هیچکدامشان به بخش مسابقه راه نیافته است و از این موضوع دلخور است. او نابینای مطلقی است که نقشه گلیم را به خط بریل تبدیل میکند و میبافد. زینب فقط ۲۲ سال دارد، اما امیدوار است روزی گلیمهایی که میبافد به بازارهای صادراتی راه یابد: «بافت گلیم کار سختی است و برای یک نابینای مطلق سختتر. ما جز این فستیوالها و جشنوارهها فضایی برای نمایش تواناییهایمان نداریم. کاش این فستیوالها فصلی برگزار میشد.»
« بازگشت به لیست اخبار