وقتی رسانه‌ها بازوی ترور آمریکا و اسرائیل می‌شوند

اعتراف یک روزنامه آمریکایی نشان می‌دهد که رسانه‌های غربی بنگاه‌هایی برای پیشبرد اهداف جنگی، ترور و اشغالگری دولت‌های غربی و اسرائیل هستند، نه انعکاس صدای مردم.

اعتراف یک روزنامه آمریکایی نشان می‌دهد که رسانه‌های غربی بنگاه‌هایی برای پیشبرد اهداف جنگی، ترور و اشغالگری دولت‌های غربی و اسرائیل هستند، نه انعکاس صدای مردم. به گزارش مشرق، در جوامع غربی، رسانه‌ها اغلب به عنوان نهادهای مستقل و نگهبان دموکراسی معرفی می‌شوند که وظیفه‌شان نظارت بر قدرت، انعکاس صدای مردم و به چالش کشیدن تصمیم‌گیری‌های حاکمیت است.در این تصویرسازی ایده‌ال رسانه‌ها به عنوان ابزاری برای تعادل قدرت توصیف می‌شوند. با این حال، بررسی شواهد مستند تاریخی، اسناد طبقه‌بندی‌شده، تحلیل‌های محتوایی و گزارش‌های تحقیقی نشان می‌دهد که رسانه‌های غربی نه تنها بنگاه‌هایی برای انعکاس صدای مردم نیستند، بلکه اغلب به عنوان بازوی ترور و بخشی از ماشین جنگی دولت‌های غربی و رژیم اسرائیل عمل می‌کنند. این رسانه‌ها با تقویت روایت‌های رسمی، توجیه عملیات نظامی، سایبری و ترور، و حاشیه‌نشانی دیدگاه‌های مخالف، به پیشبرد اهداف جنگی و ترور کمک می‌کنند. این مسئله را آشکاتر از هر زمان در گزارشی که به تازگی روزنامه واشنگتن‌پست درباره جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل منتشر کرده می‌توان دید. این روزنامه در بخشی از یک گزارش تحقیقی با همکاری برنامه «فرانت‌لاین» پی‌بی‌اس فشا کرده که گزارش‌های رسانه‌ای درباره اختلافات ظاهری بین دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو قبل از آغاز جنگ بخشی از عملیات فریب دو طرف برای غافلگیر کردن ایران و ترور دانشمندان هسته‌ای ومقام‌های نظامی این کشور بوده است. روزنامه واشنگتن‌پست در بخشی از این گزارش می‌نویسد: «همه گزارش‌هایی که با این محور منتشر می‌شوند که نتانیاهو با ترامپ یا ویتکاف اختلاف دارند درست نبودند؛ اما ایجاد این برداشت کلی بود و به اینکه برنامه‌ریزی‌ها غافلگیرانه پیش بروند کمک می‌کرد.» واشنگتن‌پست در بخش دیگری از این گزارش همچنین تصریح می‌کند که گزارش‌های دیگری درباره قصد آمریکا برای دیپلماسی با ایران منتشر می‌شدند که هدف آن گزارش‌ها هم در واقع غافلگیر کردن ایرانی‌ها در جنگ بوده است. در زمان آغاز جنگ ۱۲ روزه هم برخی از مقام‌های اسرائیلی بعد از ترور دانشمندان هسته‌ای و مقام‌های نظامی ایران به صراحت اعتراف کردند که عملیاتی که در ایران آغاز شده شامل بخش‌های مختلف از جمله فریب رسانه‌ای، جمع‌آوری گزارش‌های اطلاعاتی و هماهنگی‌های عملیاتی با ایالات متحده بوده است. گزارش واشنگتن‌پست را شاید بتوان اعترافی بی‌بدیل از نقشی که رسانه‌های غربی سال‌ها داشته‌اند اما مخفی نگاه داشته‌اند دانست. نگاهی به تاریخ هم نشان می‌دهد که این رسانه‌ها در همان زمان که پشت نقاب‌هایی مانند آزادی بیان، گردش آزاد اطلاعات و دموکراسی پنهان می‌شوند در حال کمک به دولت‌های شرور برای پیشبرد متضادترین اهداف هستند. در تاریخ شواهد متعددی در اثبات این مدعا وجود دارد. عملیات ماکینگ‌برد و نفوذ CIA در رسانه‌ها اسناد طبقه‌بندی‌شده منتشرشده در گزارش کمیته چرچ سنای آمریکا (۱۹۷۵) و مقاله کارل برنشتاین در مجله رولینگ استون (۱۹۷۷) روابط سازمان سیا با بیش از ۴۰۰ روزنامه‌نگار آمریکایی را مستند کرده‌اند. این روابط بخشی از عملیات «ماکینگ‌برد» بود که محتوای رسانه‌ای را برای ترویج اهداف سیاست خارجی آمریکا هدایت می‌کرد. برنشتاین نوشت که بیش از ۴۰۰ عضو رسانه‌های آمریکا در عمل مآموران سازمان سیا بودند این نفوذ سیستماتیک نشان می‌دهد که رسانه‌های غربی از دهه ۱۹۵۰ به عنوان ابزار پروپاگاندا و توجیه عملیات مخفی، از جمله ترورهای سیاسی، عمل کرده‌اند. نقش رسانه در توجیه جنگ عراق در آستانه حمله ۲۰۰۳ به عراق، رسانه‌های عمده مانند نیویورک تایمز و واشنگتن‌پست ادعاهای دولتی درباره تسلیحات کشتار جمعی را تبلیغ و ترویج کردند. نیویورک تایمز در مه ۲۰۰۴ بعد از فاجعه جنگ عراق در سرمقاله‌ای اعتراف کرد که گزارش‌های این رسانه در جهت تقویت اهداف پنتاگون بوده است. این روزنامه ادعا کرد که به منابع معیوب (مانند احمد چلبی، مرتبط با پنتاگون) تکیه داشته و بررسی مستقلی انجام نداده است. رسانه‌های آمریکایی در آن زمان با قدرت تمام به تبلیغ این روایت دولت جورج دبلیو بوش می‌پرداختند که عراق در حال نگهداری سلاح‌های کشتار جمعی است. واشنگتن‌پست بیش از ۱۴۰ داستان صفحه اول در ماه‌های پیش از جنگ منتشر کرد که جنگ را ترویج می‌کرد. این پوشش نه تنها صدای مردم را منعکس نکرد، بلکه به توجیه یک جنگ ویرانگر کمک کرد که منجر به صدها هزار کشته شد و بخشی از ماشین جنگی آمریکا بود. جنگ غزه جنگ اسرائیل در غزه نمونه دیگری از نحوه خدمت‌رسانی رسانه‌ها به اهداف دولت‌های غربی و رژیم صهیونیستی است. گزارش مرکز نظارت بر رسانه‌ها (CfMM) در مارس ۲۰۲۴، بر اساس بررسی پوشش یک ماهه از اخبار جنگ پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، نشان داد که رسانه‌های بریتانیایی روایت‌های همسو با اسرائیل را به نسبت ۳ به ۱ منتشر رکده‌اند. لحن احساسی برای توصیف رنج اسرائیلی‌ها ۱۱ برابر بیشتر از فلسطینی‌ها استفاده شده بود. گزارش CfMM در ژوئن ۲۰۲۵ درباره پوشش BBC از اکتبر ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴ نشان داد که مرگ اسرائیلی‌ها ۳۳ برابر بیشتر از فلسطینی‌ها پوشش داده شده، در حالی که مرگ فلسطینی‌ها ۳۴ برابر بیشتر بود. تحلیل اینترسپت (۲۰۲۴) نیز پوشش نیویورک تایمز و دیگر روزنامه‌های آمریکایی را به شدت جانبدار اسرائیل دانست. این الگوها نشان می‌دهد که رسانه‌های غربی به توجیه عملیات نظامی و ترور توسط اسرائیل کمک می‌کنند، بدون انعکاس صدای فلسطینی‌ها. در مجموع، این شواهد گسترده اثبات می‌کنند که رسانه‌های غربی بنگاه‌هایی برای پیشبرد اهداف جنگی، ترور و اشغالگری دولت‌های غربی و اسرائیل هستند، نه انعکاس صدای مردم. این ساختار سیستماتیک استقلال ادعایی را رد می‌کند و رسانه‌ها را به بازوی ماشین جنگی تبدیل کرده است.