پاکستان و تلاش برای اجتناب از انتخاب میان چین و آمریکا
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده تهران در مطلبی با عنوان پاکستان و تلاش برای اجتناب از انتخاب میان چین و آمریکا نوشت: عاصم منیر، رئیس کل ستاد ارتش و قدرتمندترین چهره پاکستان در فاصله کمتر از دو ماه، دو مرتبه به ایالات متحده سفر کرده است. اولین سفر وی در نیمه دوم ژوئن انجام پذیرفت و ژنرال عاصم منیر برای نهاری خصوصی میهمان رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، بود. این اولین باری بود که یکی از روسای ستاد کل ارتش پاکستان -بدون داشتن سمت سیاسی و علیرغم وجود دولت غیرنظامی- با رئیس‌جمهور ایالات متحده در این سطح دیدار می‌کرد. سفر دوم نیز در هفته گذشته و به منظور شرکت در مراسم بازنشستگی فرمانده نیروهای سنتکام، ژنرال کوریلا، و گفتگو با مقامات نظامی و امنیتی ایالات متحده انجام پذیرفته است و این سفرها را باید نمودی از امیدواری به تحول روابط پاکستان و آمریکا پس از بازگشت ترامپ دانست. ژنرال منیر علیرغم تفاوت جدی در رویکردهای ایدئولوژیک با سلف خود ژنرال قمر باجوا، از سال ۲۰۲۲ تاکنون همچون وی تلاش نموده تا از تمرکز صرف بر نقش‌آفرینی امنیتی عبور نموده و توسعه ژئواکونومیک را به عنوان پیشران ثبات و بهبود در پاکستان دنبال نماید. وی همزمان کوشیده تا از معمای راهبردی انتخاب میان چین و ایالات متحده اجتناب نماید و از این رقابت تا حد ممکن ریسک‌زدایی کند. روابط پاکستان با ایالات متحده در سال‌های اخیر کمرنگ‌تر شده و علاوه بر نارضایتی‌های رسوب‌کرده از سال‌های جنگ افغانستان، آمریکایی‌ها به شکلی عامدانه و به منظور مهار چین به هند نزدیک‌تر شدند و پاکستان را به حاشیه رانده‌اند. با این وجود، پاکستان هیچگاه خود را در تعارض مستقیم با ایالات متحده قرار نداد و تلاش نمود پیوندهای موجود را -بالاخص در حوزه‌های ضدتروریسم، تعمیر و نگهداری تسلیحات قدیمی و تجارت دوجانبه- حفظ نماید. پیش از بازگشت ترامپ به قدرت، به نظر می‌رسید که پاکستان یکی از قربانیان اصلی فشارهای چین‌ستیزانه ایالات متحده در عرصه بین‌الملل باشد و در جریان رقابت‌های انتخاباتی، اظهارات ترامپ درباره پاکستان تند، منفی و حساسیت برانگیز بود. با این وجود و علیرغم بدبینی‌های اولیه، تعامل پاکستان با ایالات متحده در دوره ترامپ در حال افزایش است. باید توجه داشت که پاکستان، و در راس آن ژنرال منیر، با تمرکز بر جلب نظر دونالد ترامپ به طرق مختلف، نقش فعالی در این افزایش ایفا کرده‌اند. به عنوان مثال، سرویس امنیتی پاکستان درست در بدو ورود ترامپ به کاخ سفید اقدام به دستگیری و استرداد «عاصم مالک» از مظنونین حمله به فرودگاه کابل نمود. در جریان جنگ چهار روزه نیز، برخلاف موضع هند مبنی بر عدم میانجی‌گری طرف‌های ثالث، مقامات مختلف پاکستانی از نقش برجسته ترامپ در برقراری صلح تقدیر نمودند و حتی به صورت رسمی، وی را به عنوان نامزد پاکستان برای جایزه صلح نوبل معرفی نمودند. در این راستا، نباید از ابتکارات اقتصادی و مالی پاکستان برای تقویت پیوندهای خود با ایالات متحده چشم پوشید. مذاکره و انعقاد توافق تجاری برای حل و فصل تعرفه‌های وضع شده از سوی ترامپ علیه پاکستان یکی از اقدامات مهمی بود که توسط پاکستان در ماه‌های اخیر انجام پذیرفت. علاوه بر این، پاکستانی‌ها ایالات متحده را به سرمایه‌گذاری در معادن دست نخورده بلوچستان و استخراج میادین نفتی این ایالت دعوت نموده‌اند. در کنار این موارد، ارتباطی حساب شده و هدفمند با یک شرکت خصوصی فعال در حوزه هوش مصنوعی متعلق به نزدیکان ترامپ (فرزند استیو ویتکاف) توسط پاکستانی‌ها برقرار شده که نمودی از تلاش پاکستان برای استفاده از پیوندهای شخصی برای توسعه روابط است. در این میان، گفته می‌شود که پاکستان به بازیابی نقش سیاسی خود برای ایالات متحده نیز امیدوار است و مایل است نقشی مشابه دهه ۷۰ میلادی میان ایالات متحده و سایر بازیگران -چین و ایران- بازی کند. به نظر می‌رسد که پاکستانی‌ها الگوی سیاست‌ورزی ترامپ در دوره دوم را همچون فرصتی برای بازتعریف جایگاه خود نزد آمریکایی‌ها ادراک کرده اند و تحرکات اخیر عاصم منیر و سایر مقامات پاکستان نشان دهنده تمرکز بر همین هدف است. علاوه بر انعقاد توافق تجاری، ایالات متحده به تازگی «ارتش آزادیبخش بلوچ» و «بریگارد مجید» را به لیست گروه‌های تروریستی اضافه نموده که امتیاز مهمی برای پاکستان به حساب می‌رود. با این وجود، هیچ قطعیتی در کار نیست و ممکن است این الگوی جدید تعامل با پاکستان، برای ترامپ یک تاکتیک مذاکراتی و اهرم فشار بر هند باشد و با تحقق امتیازات مطلوب آمریکا در پرونده هند، پاکستان دوباره به حاشیه رانده شود. *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
« بازگشت به لیست اخبار