«پیرپسر» فقط در تهران صدر جدول فروش را دارد/۸۷ درصد استانها فیلم طنز میپسندند
نکته قابلتوجه این است که اگر «پیرپسر» را از جدول اکران فاکتور بگیریم، باوجوداینکه چند فیلم دیگر مربوط به سینمای اجتماعی روی پرده است، هیچ فیلم دیگری باقی نمیماند.
نکته قابلتوجه این است که اگر «پیرپسر» را از جدول اکران فاکتور بگیریم، باوجوداینکه چند فیلم دیگر مربوط به سینمای اجتماعی روی پرده است، هیچ فیلم دیگری باقی نمیماند. ۱- ذائقه تهرانی متفاوت است: ذائقه فرهنگی بین جامعه تهران و سایر استان به شکل جدی متفاوت است و سینما این موضوع را اثبات میکند. این میزان تفاوت بین سینمای تهران و سایر استانها بهخصوص در دوران پس از کرونا پررنگ شده؛ به طور مثال در سه سال اخیر هیچ فیلمی در اصفهان، مشهد، فارس و... در صدر جدول اکران قرار نگرفته و مخاطبان شهرهای بزرگ که به نظر میرسد، مسائل و مشکلاتشان با مردم تهران یکسان باشد؛ اما هیچ استقبالی از سینمای اجتماعی نکردند و فیلم کمدی «مردعینکی» در صدر جدولِ تمام شهرهای پرجمعیت کشور (به جز تهران) نشسته است. ۴- عبور از خطقرمز به جز در تهران جواب نمیدهد: شاید مهمترین مزیت رقابتی «پیرپسر» با باقی فیلمهای جدول اکران، عبور این فیلم از خطقرمزهاست. خطقرمزهایی همچون جدال با پدر بر سر جنس مخالف و داستانهایی مانند پدرکشی روی کاغذ باید برای مخاطب طبقه متوسطی که تغییرات اجتماعی را تجربه کرده جذابیت داشته باشد و حتی ممکن است در آن مختصات جغرافیایی پدیدههای همچون پدرکشی هم رخ داده باشد؛ اما این موضوعات تا این اندازه برای آن جامعه مسئله نشده است که برایش جذابیت داشته باشد و بخواهد آن پدیده را روی تصویر ببیند. حالا سؤال اینجاست که چرا جامعه تهرانی برایش این جذابیت وجود دارد که بخواهد وقت خود را به صرف فیلمهای اجتماعی کند؛ دو فرضیه در اینجا طرح میشود که میتوان آن را در آینده راستیآزمایی کرد؛ اول، بخش قابلتوجهی از مردم در تهران بهصورت فردی و یا در قالب گروههای اجتماعی (غیر از خانواده) به سینما میروند. دوم، مردم در تهران تنها یک مرتبه سینما نمیروند که انتخابشان تنها فیلمهای کمدی باشد و بر همین اساس مشخص است که آنها بخواهند فیلمهایی به جز سینمای کمدی را برای تماشا انتخاب کنند. سینمای انیمیشن میتواند مخاطب کودکونوجوان را جذب کند و آنها هم پای خانوادهها را به سالن سینما میکشانند، اتفاقی که مشخصاً در استانهای بزرگ کشور وجود ندارد و این خانواده هستند که محتوای انتخابی کودکان را تعیین میکنند. از طرف دیگر «یوز» در استانهایی در صدر قرار گرفته که زیستگاه اصلی این جانور بهحساب میآیند (خراسان جنوبی و شمالی) و این نکته از موضوعات قابلتوجه تقسیمبندی استانی است و نشان میدهد مخاطب نسبت به مسائل و موضوعات مربوط به خودش روی پرده، واکنش مثبتی نشان میدهد. اگر تمام این هشت نکته را هم قبول نداشته باشیم و مفروضاتش را رد کنیم باز هم یک نکته واضح و روشن وجود دارد که آمار آن را در سالهای اخیر به ما نشان میدهد. سینمای استانهایی به جز تهران در برابر خواسته بخش مهمی از جامعه کارگردانان سینمای اجتماعی در حال مقاومت است.
« بازگشت به لیست اخبار