چرا دایناسورها را می‌خرند؟
در سال‌های گذشته علاوه‌بر شاهکارهای هنری یا اشیاء کمیاب تاریخی، شاهد به مزایده گذاشتن فسیل دایناسورها در حراجی‌ها و فروش آنها به قیمت‌های نجومی به مجموعه‌داران هستیم. اما سوال اینجاست چه کسانی آنها را می‌خرند و چرا؟
«گریفین»، که مالک «اپکس» است، در مصاحبه‌ای اخیر با «بلومبرگ» گفت: «من همیشه دایناسورها را دوست داشته‌ام.» او گفته وقتی کودک بود، یک دایناسور عروسکی داشت. مالک «اپکس» ادامه داد: «همیشه مجذوب این لحظه از تاریخ سیاره‌مان بوده‌ام. اطمینان حاصل کردن از این‌که Apex که یکی از بزرگ‌ترین فسیل‌هایی است که تاکنون پیدا شده است، در آمریکا باقی بماند تا نسل‌های کودکان را به علم الهام بخشد، فرصتی بود که نمی‌توانستم از دست بدهم.» «آرون» گفت که فسیل‌های دایناسور دارای بازه قیمتی بسیار گسترده‌ای هستند. قطعات استخوان با قیمت‌های پایین‌تر در دسترس‌اند، در حالی که بقایایی با کیفیت جهانی ممکن است تا ده‌ها میلیون دلار قیمت داشته باشند. مجموعه‌دارها به دنبال چه هستند؟ حضور برجسته فسیل‌های دایناسور در نمایشگاه‌های هنری، از جمله Frieze Masters و نمایشگاه Masterpiece London که اکنون تعطیل شده است، نیز همچنین علاقه مجموعه‌داران جدید را برانگیخته است. گالری David Aaron در اکتبر سال جاری میلادی با یک جمجمه «تریسراتوپس» (Triceratops) جوان متعلق به دوره ماستریختین، کرتاسه پسین (۶۸ تا ۶۵ میلیون سال پیش) به نمایشگاه Frieze Masters بازخواهد گشت. این اثر برای نخستین‌بار در معرض دید عموم قرار می‌گیرد و ارزش آن ۵۸۰ هزار پوند (۷۸۲٬۴۰۹ دلار) است. این‌گالری‌دار مقیم لندن گفت: «جمجمه‌ها، گوشت‌خوارها و اسکلت‌های کامل که بتوان آنها را در یک فضای داخلی به نمایش گذاشت، معمولا تقاضای بالایی دارند. این روند در حال تغییر نیست.»
« بازگشت به لیست اخبار