چگونه صبر و تحمل اجتماعی مردم ایران در جنگ بروز و ظهور یافت؟

در شرایطی که دشمن خود را برای حملات دیگر به سوی مرزهای جامعه ایرانی – اسلامی مهیا می‌سازد، توجه به مقوله صبر اجتماعی می‌تواند پیوند دهنده صبر های تک تک مردم در کنار یکدیگر برای شکل گیری مقاومت و ایستادگی در برابر تجاوز دشمن است.

در شرایطی که دشمن خود را برای حملات دیگر به سوی مرزهای جامعه ایرانی – اسلامی مهیا می‌سازد، توجه به مقوله صبر اجتماعی می‌تواند پیوند دهنده صبر های تک تک مردم در کنار یکدیگر برای شکل گیری مقاومت و ایستادگی در برابر تجاوز دشمن است. به گزارش ، محمدجواد فلاح-مدیر گروه مطالعات خانواده پژوهشکده باقرالعلوم: 1. معمولا همگان از صبر یک مفهوم توصیه‌ای، انتزاعی و زینتی در ذهن و فکر خود دارند تا اینکه در موقعیت و شرایط خاصی مفهوم عینی و ملموس آن را درک می‌کنند از اینرو اگر اهل لغت «صبر»، را «حبس النفس» یعنی «جلوگیری کردن و حبس نمودن نفس، بر چیزی که عقل یا شرع یا هر دو اقتضا می‌کنند» بیان کرده‌اند بیشتر به معنای صبر فردی توجه کرده و مراقبت‌های فردی دربرابر وسواس نفسانی را مد نظر قرار داده‌اند. البته مفهوم مقابل صبر یعنی جزع و بی‌تابی در شرایط سخت و دشوار اجتماعی گاهی بیشتر نمایان می‌شود. 3. ما از صبر اجتماعی با اصطلاح «مصابره»، یاد می کنیم که به بیان برخی مفسران مثل علامه طباطبایی (ره) عبارت است از: «اینکه جمعیتی به اتفاق یکدیگر اذیت‌ها را تحمل کنند و هر یک صبر خود را به صبر دیگری تکیه دهد و در نتیجه برکاتی که در صفت صبر است دست به دست هم دهد و تأثیر صبر بیشتر گردد.» علامه معتقد است چنین معنایی محسوس و قابل درک است چون باعث می‏شود که تک تک افراد نیروی یکدیگر را به هم وصل کنند و همۀ نیروها یکی شود. چنانکه امام صادق علیه السلام فرمود مراد از «صابروا»، صبر و شکیبایی در برابر دشمنان است. 4. البته برخی نیز گفته‌اند «مصابره»، مصدر باب مفاعله است و باب مفاعله بین دو طرف و دو فرد است؛ یعنی شما در جنگ با دشمنان دین شکیبا و بردبار باشید، همچنان که آنان در مقابل شما شکیبا و بردبار هستند. که به نظر می‌رسد می‌توان هردو مقصود را در باب شرایط امروز جامعه ایران مد نظر قرار داد و به برخی از مصادیق آن پرداخت. 5. در شرایطی که دشمن خود را برای حملات دیگر به سوی مرزهای جامعه ایرانی – اسلامی مهیا می‌سازد، توجه به مقوله صبر اجتماعی می‌تواند پیوند دهنده صبر های تک تک مردم در کنار یکدیگر برای شکل گیری مقاومت و ایستادگی در برابر تجاوز دشمن است. در جنگ 12 روزه ما به نمودهای متعدد و متکثری از این صبر اجتماعی و کنار هم قرار گرفتن اراده‌های مستحکم برای جلوگیری از تجاوز دشمن بودیم. کمک و احسان به همشهریان، قناعت در مصرف، آثار و از خودگذشتگی در صفوف مواد غذایی و نانوایی‌ها، کمک به تسهیل رفت و آمدهای خودروی، اطعام و پخش آب و شربت، مراقبت های اطلاعاتی و صیانتی، حمایت از نیروهای بسیج، عدم جزع و فزع در باره شرایط بحرانی کشور، عدم تشکیل صفوف برای به چنگ آوردن مواد غذایی ضروری، عدم احتکار مواد غذایی و انباشت مواد بیش از نیاز در خانه این‌ها همه نمودهایی بود از صبر اجتماعی مردم ایران که تصویری متفاوت از مردمی صبور، مقاوم و با اخلاق به جهانیان منعکس نمود و این خود باوری را در مردم ایران به وجود آورد که صبر جمعی و کنار هم بودن شیرین‌تر از خود محوری و خودخواهی های فردی است. 6.این شیرینی اخلاقی و رهاورد سیاسی-اجتماعی را بایست با دقت بیشتری نگریست، به تماشا نشست، برایش قصه گفت، شعر سرود، فیلم و سریال ساخت و درس‌های بیشتری از آن برای مردمان این عصر و مصر مشق نمود که چون طلای نایابی است که ملت‌ها از نداشتنش بشدت می‌رنجند و در آرزویش به حال مردم ایران غبطه می‌خورند چیزی که دشمن هم از گفتن آن ابا نداشته و آخرینش این اعتراف نیویورک تایمز است که :« پیش‌بینی می‌شد ایران در تابستان با آشوب داخلی مواجه شود، اما جنگ و فراخوان ترامپ و نتانیاهو به مردم ایران برای قیام علیه نظامشان، نتیجه عکس داد.»