کیانو ریوز: دیدن دایان کیتون و جک نیکلسون در کنار هم جذاب بود

کیانو ریوز در پی درگذشت دایان کیتن از هم‌بازی‌اش در فیلم «یکی باید کوتاه بیاد» یاد کرد. همچنین وودی آلن هم یاد همبازی و شریک سابق زندگی‌اش را گرامی داشت.

کیانو ریوز در پی درگذشت دایان کیتن از هم‌بازی‌اش در فیلم «یکی باید کوتاه بیاد» یاد کرد. همچنین وودی آلن هم یاد همبازی و شریک سابق زندگی‌اش را گرامی داشت. همچنین، ریوز در گفت‌وگو با شبکه E! News گفت: «کاملاً حرفه‌ای بود. با من بسیار مهربان بود. هنرمندی بخشنده، بخشنده و انسانی واقعاً خاص و منحصربه‌فرد.» او افزود: «خیلی جالب بود که او و جک نیکلسون را در کنار هم دیدم؛ با آن پیشینه و محبتی که نسبت به هم داشتند. واقعاً دیدنی بود.» این دو در کمدی عاشقانه «یکی باید کوتاه بیاد» (۲۰۰۳) ساخته نانسی مایرز نقش‌آفرینی کردند؛ جایی که کیتن در نقش نمایشنامه‌نویسی به نام اریکا بری، میان محبت‌های یک پزشک جوان جذاب (ریوز) و مالک ثروتمند یک شرکت موسیقی (جک نیکلسون) قرار گرفته بود. کیتن برای این نقش نامزد دریافت جایزه اسکار شد و این دو بازیگر در سال ۲۰۲۰ نیز به عنوان مجری مراسم اسکار دوباره در کنار هم ظاهر شدند. اظهارات ریوز تنها چند ساعت پس از ادای احترام نانسی مایرز در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. مایرز در اینستاگرام نوشت: «به‌عنوان یک دوستدار سینما، با شما هم‌نظرم. ما یک غول را از دست دادیم. بازیگری درخشان که بارها و بارها خودش را بی‌پرده در اختیار روایت داستان‌های ما گذاشت. به‌عنوان یک زن، من دوستی نزدیک به ۴۰ ساله را از دست دادم. در برخی لحظات، او برایم مثل خواهری بود، چون تجربیات واقعاً فراموش‌نشدنی زیادی را با هم سهیم شدیم. به‌عنوان یک فیلمساز، پیوندی را از دست دادم که فقط می‌توانی رویایش را ببینی.» او ادامه داد: «او بی‌باک بود، هیچ‌کس مثل او نبود، برای ستاره بودن در سینما متولد شده بود. خنده‌اش می‌توانست روزت را بسازد، و برای من، شناختنش و کار کردن با او زندگی‌ام را تغییر داد. ممنونم دی. دلتنگت خواهم شد، برای همیشه.» یکی دیگر از همکاران نزدیک دایان کیتن، وودی آلن، نیز به‌تازگی از او تجلیل کرد. او در مقاله‌ای که یک‌شنبه شب در نشریه The Free Press منتشر شد، نوشت: «از نظر دستوری، گفتنِ "منحصربه‌فردترین" اشتباه است، اما وقتی صحبت از دایان کیتن می‌شود، همه قواعد دستور زبان — و احتمالاً هر قانون دیگری — کنار گذاشته می‌شود. او بی‌مانندِ هر کسی بود که این سیاره تا به‌حال دیده، یا شاید هرگز دوباره نبیند؛ چهره و خنده‌اش هر فضایی را که واردش می‌شد، روشن می‌کرد.»