۷ قانون طلایی برای رسیدن به آرامش

برخلاف تصور رایج که پیری را دوران افول می‌دانند، ورود به دهه۷۰ زندگی می‌تواند آغازگر عمیق‌ترین شادی‌ها باشد؛ البته به یک شرط: یاد بگیرید که «هنر رها کردن» مهم‌تر از به‌دست آوردن است.

برخلاف تصور رایج که پیری را دوران افول می‌دانند، ورود به دهه۷۰ زندگی می‌تواند آغازگر عمیق‌ترین شادی‌ها باشد؛ البته به یک شرط: یاد بگیرید که «هنر رها کردن» مهم‌تر از به‌دست آوردن است. ، فاطمه عباسی: گزارش‌های روان‌شناسی نشان می‌دهد راز آرامش پس از ۶۵سالگی، در زمین گذاشتن بارهای سنگینی است که سال‌ها بیهوده بر دوش کشیده‌ایم. تجربه زیسته سالمندان موفق، یک نقشه‌راه ۷مرحله‌ای برای عبور از استرس به ما می‌دهد: ۱. پایان دیکتاتوری نگاه دیگران: زندگی برای «تماشاگران خیالی» تمام می‌شود. پرسش «مردم چه می‌گویند؟» جای خود را به «من چه دوست دارم؟» می‌دهد. ۲. صلح با آینه: جنگ فرسایشی با چروک‌ها و تلاش وسواسی برای جوان ماندن متوقف شده و در این سن، «راحت بودن در بدن خود» جایگزین معیارهای غیرواقعی زیبایی می‌شود. ۳. بی‌ارزش شدن میز و صندلی: عناوین شغلی رنگ می‌بازند. افراد می‌فهمند که نهایتا «مهربانی» و «روابط انسانی» ماندگارتر از هر پست و مقامی است. ۴. توقف مسابقه تجملات: رقابت پنهان بر سر خانه و ماشین بهتر بی‌معنی شده و سادگی، جایگزین چشم و همچشمی‌های فرساینده می‌شود. ۵. دور ریختن زباله‌های ذهنی: کینه‌های قدیمی فقط بار اضافه هستند. رها کردن خشم، حتی بدون عذرخواهی طرف مقابل، راهی برای نجات روح خودتان است. ۶. خداحافظی با کمال‌گرایی: تلاش برای بی‌نقص بودن، قاتل شادی است. پذیرش اینکه «من کافی هستم» و زندگی پر از نقص است، آرامش‌بخش‌ترین حس دنیاست. ۷. قدرت «نه» گفتن: رودربایستی‌ها کنار می‌روند. افراد یاد می‌گیرند انرژی محدودشان را فقط صرف کسانی کنند که واقعا ارزشش را دارند. نکته طلایی ماجرا اینجاست: برای رسیدن به این خرد و آرامش، لازم نیست تا ۶۵سالگی صبر کنید؛ می‌توانید همین امروز کوله‌بارتان را سبک کنید.