آیا شاهد پایان ماه عسل، مابین پوتین و ترامپ هستیم؟

به گزارش مشرق، مهدی سیف تبریزی فعال رسانه در تلگرام نوشت: اما احتمالاً و فقط احتمالاً، می‌توان گفت جدایی بین ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ اتفاق افتاده است. اگر چنین باشد، مطمئنا این یک لحظه دگرگون‌کننده و تاریخی برای ولادیمیر زلنسکی است که برای جلب حمایت و کمک‌های بیشتر به کنفرانس سالانه بازسازی اوکراین به رم می‌رود. با نگاهی گذرا به پیشینه روابط ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ در دور اول ریاست جمهوری (۲۰۱۷-۲۰۲۱) که به دلیل اظهارات دوستانه و تلاش‌های آنها برای بهبود روابط دوجانبه، به‌عنوان دوره‌ای خوش‌بینانه در روابط مسکو-واشنگتن نگریسته می‌شود. گفت‌وگوهای شخصی میان این دو رهبر، همراه با وعده‌های همکاری اقتصادی و سیاسی، تصویری از امکان کاهش تنش‌ها میان دو قدرت جهانی ترسیم کرده بود. بااین‌حال، بازگشت ترامپ به کاخ سفید در سال ۲۰۲۵ این روابط را به سوی پیچیدگی‌های جدیدی سوق داده است. تغییر رویکرد آمریکا و زیرکی پوتین در مدیریت بحران دور دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ با انتظارات متفاوتی در مسکو آغاز شد. اظهارات پیشین او در مبارزات انتخاباتی، از جمله وعده پایان دادن به جنگ اوکراین در "۲۴ ساعت" و تأکید بر همکاری با پوتین، این امید را در برخی محافل ایجاد کرده بود که روابط دو کشور بهبود یابد. بااین‌حال، تحولات چند هفته گذشته نشان‌دهنده چرخشی غیرمنتظره در سیاست خارجی آمریکا است. یکی از بارزترین این تغییرات، مدل تعامل آمریکا و ناتو در خصوص همکاری نظامی مستقیم آمریکا با اروپا در موضوع اوکراین است. برخلاف دولت بایدن که کمک‌های نظامی گسترده‌ای، از جمله بودجه ۶۱ میلیارد دلاری مصوب کنگره در سال ۲۰۲۴، به اوکراین اختصاص داد، دولت ترامپ در ماه‌های ابتدای شروع کار خود رویکردی محتاطانه‌تر اتخاذ کرده. این سیاست، که ریشه در شعار "اول آمریکا" دولت وی داشت، بر کاهش تعهدات نظامی مستقیم و انتقال بار مسئولیت به متحدان ناتو تأکید می‌کرد. ترامپ در اظهاراتی در ژانویه ۲۰۲۵ اعلام کرد که عضویت اوکراین در ناتو را "غیرعملی" می‌داند و از کشورهای اروپایی خواست تا نقش فعال‌تری در تأمین امنیت اوکراین ایفا کنند. این موضع با اظهارات پیت هگست، وزیر دفاع جدید آمریکا، همخوانی داشت که بازگشت اوکراین به مرزهای پیش از ۲۰۱۴ را "غیرواقع‌بینانه" خواند. این دیدگاه نگرانی‌هایی را در کی‌یف و پایتخت‌های اروپایی مانند برلین و پاریس ایجاد کرده، زیرا کاهش حمایت مستقیم آمریکا می‌تواند توانایی اوکراین برای مقاومت در برابر تهاجم روسیه را تضعیف کند. این رویکرد، که برخی آن را تلاشی برای حفظ نفوذ آمریکا در اوکراین بدون درگیری مستقیم می‌دانند، فشار بیشتری بر اروپا برای افزایش حمایت از اوکراین وارد می‌کند. کشورهایی مانند آلمان و لهستان، که در سال‌های اخیر نقش کلیدی در حمایت از اوکراین ایفا کرده‌اند، اکنون با انتظارات فزاینده‌ای از سوی واشنگتن برای تأمین مالی و لجستیکی این تسلیحات مواجه هستند. در مقابل، ولادیمیر پوتین در پنج ماه گذشته با زیرکی قابل‌توجهی سیاست‌های ترامپ را مدیریت کرده است. او با اجتناب از درگیری لفظی مستقیم با ترامپ در رسانه‌ها و عدم پاسخگویی به انتقادات تند رئیس‌جمهور آمریکا، توانسته بدون تحریک واشنگتن یا ایجاد بهانه برای تشدید تنش‌ها، به عملیات نظامی خود در اوکراین ادامه دهد. این رویکرد محتاطانه، که با سکوت استراتژیک کرملین در برابر اظهارات تحریک‌آمیز ترامپ همراه بوده، به روسیه امکان داده تا ضمن حفظ تمرکز بر اهداف نظامی خود، از گسترش سرزمین‌های تصرف‌شده در مناطق شرقی و جنوبی اوکراین حمایت کند. گزارش‌های اخیر نشان می‌دهند که روسیه توانسته بخش‌های جدیدی از منطقه دونباس را تحت کنترل خود درآورد، درحالی‌که از رویارویی مستقیم دیپلماتیک با آمریکا پرهیز کرده است. این استراتژی، که برخی تحلیلگران آن را نشانه‌ای از مهارت پوتین در دیپلماسی و مدیریت بحران می‌دانند، به مسکو اجازه داده تا ابتکار عمل نظامی را حفظ کند، بدون اینکه بهانه‌ای برای ورود مجدد و اقدامات متقابل شدیدتر از سوی آمریکا در ماه‌های پس از روی کارآمدن ترامپ فراهم کند. تحریم‌های دوحزبی و فشارهای فزاینده بر روسیه پیامدها و چشم‌انداز آینده طرح تحریم‌های دوحزبی، که با حمایت ضمنی ترامپ همراه است، می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای فشار دیپلماتیک عمل کند، اما خطر تشدید تنش‌ها را نیز به همراه دارد. این تحریم‌ها، در کنار ادامه حمایت تسلیحاتی محدود از اوکراین، نشان‌دهنده تلاش آمریکا برای حفظ تعادل بین کاهش تعهدات مستقیم و جلوگیری از پیروزی کامل روسیه در اوکراین است. بهره‌ سخن در نهایت این تحولات، اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت به تقویت موضع اوکراین کمک کند، خطراتی مانند تضعیف اعتماد متحدان و تشدید تنش‌ها با روسیه را نیز به همراه دارد. آینده این بحران به توانایی طرفین برای یافتن راه‌حلی دیپلماتیک بستگی دارد، اما با توجه به تحولات اخیر، مسیر پیش‌رو همچنان پرچالش به نظر می‌رسد. *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.