پهپاد ایرانی جت‌دار شد؛ فقط ۲ ساعت تا شمال اسرائیل! | پرنده‌های جدید با موشک هوابه‌هوا می‌آیند

مهم‌ترین تغییر پهپادهای انتحاری، جایگزینی موتور پهپادهای سری شاهد با یک موتور توربوجت کوچک است که سرعت پهپاد را تا سه برابر افزایش می‌دهد.

مهم‌ترین تغییر پهپادهای انتحاری، جایگزینی موتور پهپادهای سری شاهد با یک موتور توربوجت کوچک است که سرعت پهپاد را تا سه برابر افزایش می‌دهد. به گزارش همشهری‌آنلاین، یک اندیشکده محافظه‌کار آمریکایی احتمال اضافه شدن برخی قابلیت‌های جدید به پهپادهای سری شاهد ایران را یک نگرانی برای سامانه‌های دفاعی رژیم اسرائیل توصیف کرده است. پایگاه «میدل‌ایست فورم» نوشته گزارش‌های تازه از منابع اوکراینی و دیگر کشورها نشان می‌دهد که روسیه پهپادهای انتحاری شاهدِ ساخت ایران را به‌طور چشمگیری ارتقا داده است. مهم‌ترین تغییر، جایگزینی موتور پهپادهای سری شاهد با یک موتور توربوجت کوچک است که سرعت پهپاد را تا سه برابر افزایش می‌دهد. پایگاه میدل‌ایست فورم نوشته که پهپادها بر خلاف موشک‌ها به زمان طولانی برای آماده‌سازی نیاز ندارند و بنابراین با کمترین هشدار قبلی قابل پرتاب هستند. به نوشته این اندیشکده اگر روسیه نسخه‌ی جت‌دار ارتقایافته را به ایران بدهد، زمان پرواز به شدت کاهش می‌یابد و آنگاه پهپادهایی که از مناطق غربی ایران پرتاب شوند، می‌توانند در کمتر از دو ساعت به شمال اسرائیل برسند. سرعت بالاتر این نسخه‌ی روسی – بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ کیلومتر در ساعت، در مقایسه با سرعت زیر ۲۰۰ کیلومتر در ساعت مدل ایرانی – رهگیری را بسیار دشوارتر می‌کند. نسخه‌ی سریع‌تر روسی همچنان ممکن است در برابر جنگنده‌ها آسیب‌پذیر باشند اما در صورت پرتاب گروهی، تعداد بیشتری از آنها ممکن است از شبکه‌ی دفاع هوایی اسرائیل عبور کنند. مطابق تحلیل اندیشکده آمریکایی حتی اگر اکثر این پهپادها ساقط شوند، اسرائیل مجبور است موشک‌های رهگیر گران‌قیمت (صدها هزار دلار هر کدام) را برای نابودی پهپادهایی صرف کند که هزینه‌ی تولیدشان برای ایران تنها ده‌ها هزار دلار است. از نگاه «میدل‌ایست‌ فورم» یک تحول «نگران‌کننده‌ی دیگر» در خصوص این پهپادها در اول دسامبر رخ داد: انتشار عکس‌هایی از یک نسخه‌ی جت‌دار شاهد روسی مجهز به موشک هوا به هوای کوتاه‌برد R-60 دوران شوروی. اگر این تصاویر تأیید شوند، نشان‌دهنده‌ی تلاش برای تبدیل شاهد از یک پهپاد انتحاری ساده به تهدیدی هوایی علیه هواپیماهای دشمن است. چنین پلتفرمی چالش جدی برای جنگنده‌های پیشرفته مانند F-16 ایجاد نمی‌کند، اما افزودن سلاح هوا به هوا، مقابله با گروه‌های پهپادی را پیچیده‌تر می‌کند و مسیر فناوری‌ای را نشان می‌دهد که روسیه – و شاید ایران – ممکن است دنبال کنند.